zenrcade
Active member
Niall Dennehy, New York’a geldiğinden beri her gece tamamen dolu. Doğduğu yer Dublin’di.
“Arkadaşların arkadaşları ve aile üyelerinin hepsi, ‘Bu kişiyle gerçekten tanışman gerekiyor’ dedi ve bu, bir tür seri arkadaş buluşması haline geldi” dedi. “Şehre ilk kez taşındığınızda bu harika olabilir. Bu insanların hepsini çok iyi tanımıyorsunuz ama etraflarındaki insanları tanıyorsunuz ve bu da onlarla bir bağ kurmanızı sağlıyor ve kendi gruplarınızı oluşturmaya başlıyorsunuz.”
Mark Stokes göze çarpıyordu. Dublinli bir arkadaştı ve New York’a Bay Dennehy’den altı yıl önce gelmişti. Teknik olarak evde birbirlerini tanımıyorlar ama bunun bir önemi yoktu. Bay Stokes, “Biz İrlandalıyız, hepimiz birbirimizi tanıyoruz” dedi. “Dublin çok küçük; herkes ortak arkadaştır. Tanıdığım İrlandalı biri yanıma taşınırsa iletişime geçeceğim. Etrafta dolaşmak ve arkadaşlarınızı bulmak zor olabilir.”
Bay Stokes, Bay Dennehy’yi Ocak 2022’de Bay Dennehy’ye geldikten kısa bir süre sonra Hell’s Kitchen’da bar gezmeye götürdü. Bay Stokes, “İlk defa bire bir takılıyorduk” dedi. “Aynı hızda içebilmemize yardımcı oluyor. Ama aynı zamanda birlikte oturup İrlandalı olduğumuz için ‘Ah, bu bağlamı ve arka planı açıklamam gerekiyor’ gibi hissetmeden konuşabilmemiz de önemli. Anladığınız pek çok şey var.”
Bay Stokes, 15 yaşındayken New York’a gideceğini biliyordu. “Bunu nasıl gerçekleştireceğime dair bir planım ya da fikrim yoktu” dedi, “Sadece orada yaşamak istediğimi biliyordum.”
Londra’da kısa bir süre kaldıktan sonra, CEO danışmanlık firmasındaki işi onu Ocak 2018’de New York’a götürdü. Bay Dennehy, teknoloji şirketinden çalışma vizesi alarak geldi. Hızla gelişen dostluklarının bir kısmı Dublin anılarından oluşurken, diğer kısmı da New York’la olan ortak bir bağdan oluşuyordu.
“Buraya gelmek zor,” dedi Bay Dennehy, “ve burada kalmak da zor; tüm vize işleri ve üstesinden gelmeniz gereken engeller.” Ancak çaba gösterirseniz, şehir size çok daha fazlasını geri verir. “
Bay Stokes sadece şehrin sunabileceği çok şey olduğunu takdir etmekle kalmıyor, aynı zamanda kendisini her zaman memnuniyetle karşıladığını da hissediyor. “Londra’da partiye davet almak için çevrede olmanız gerekiyordu” dedi. “Oysa New York’ta dışarı çıkıp birisiyle tanışabilirsin ve bunun nereye varacağını Tanrı bilir. Genellikle eğlencelidir ve bundan her zaman iyi bir hikaye çıkarırsınız. Bir arkadaşımız bizi bir moda haftası partisine davet etti.” Bay Stokes, Dublin’de bu tür karşılaşmaların yaşanmayacağını söyledi.
Bay Stokes ve Bay Dennehy, West Village’da çok zaman geçirdiler ve kira kontratlarının yenilenmesi yaklaştığında o mahallede tek yatak odalı daireler aramaya başladılar. Ancak bütçelerine uygun mekanların ne kadar küçük olduğunu görünce mahalleyle bağlarını sorgulamaya başladılar. Bay Stokes, “West Village kapınızın önünde” dedi, “ama kapının arkasında hiçbir şey yok.”
İkisinin de istediklerini tek başlarına alamayacaklarını düşünerek iki odalı bir daireye yerleştiler ve şehrin diğer bölgelerini düşünmeye başladılar. Uzun bir gecenin sonunda ayaklarını uzatabilecekleri ve ertesi sabah çamaşır yıkamak için çamaşır makinesi ve kurutucuya yetecek kadar alana sahip, ev gibi hissettiren bir daire istediklerini biliyorlardı. Eğer bir daireyi paylaşacaklarsa, her şeyden önce istedikleri şey, yerleşim planının her biri için mahremiyet duygusunu korumasıydı.
Emlak halkla ilişkilerinde çalışan bir arkadaş, aradıkları alanı ve olanakları bulabilecekleri bir düzine yeni inşaat projesi önerdi ve iki arkadaşın mükemmel yeri bulmaları sadece üç gün sürdü.
Bay Dennehy, “Askeri bir operasyondu” dedi.
7.250$ | Brooklyn şehir merkezi
Niall Dennehy, 31; Mark Stokes, 32
Meslek: Bay Dennehy, bir teknoloji şirketinin küresel strateji ve operasyon lideridir. Bay Stokes, bir CEO danışmanlık firmasının genel müdürüdür.
Brooklyn Kulesi atmosferinde: Bay Dennehy, “Bu binada farklı bir şeyler var” dedi. “Diğer yüksek binalara benzemiyor.” Özellikle eski Dime Savings binasının ana girişini seviyor. “Bank olağanüstü ve bu binayı mahalleye gerçekten sağlamlaştırıyor.”
Tasarım estetiği hakkında: Bay Dennehy kendi zevkini modern, Bay Stokes’unkini ise renkli olarak tanımlıyor. “Mark gökkuşağının altındaki her rengi seviyor, bu da onun için bazı zorluklar yarattı” dedi. Bay Stokes buna cevap verdi: “Krem ve kahverengi, krem ve kahverengi, krem ve kahverengi – onun sevdiği şey bu.” İki arkadaş, üzerinde anlaşabilecekleri seçenekler bulmak için şehirdeki hemen hemen her mobilya galerisini ziyaret ettiklerini iddia ediyor. En zor kısım bir kanepe bulmaktı; bu olay artık “kanepe kapısı” olarak biliniyor. Bay Stokes, “Sonunda çalışan bir donanma bulduk” dedi.
iPad’lerinde elektronik tablolar ve her olasılık için yerleşik bir sıralama sistemi bulunan Bay Stokes ve Bay Dennehy, iki yatak odalı bir daire arayışına kasırga gibi bir gezi turuyla başladı.
Gördükleri son dairelerden biri Brooklyn Kulesi’ndeydi. Gördükleri ilk ünitenin yan yana dizilmiş iki yatak odası olduğundan emin olamayınca, dairenin karşı uçlarında her biri kendi banyosu olan iki yatak odasının bulunduğu ikinci kat planına baktılar.
Bay Stokes, “İçeriye girdiğimi ve ‘İşte bu’ diye düşündüğümü hatırlıyorum, Niall’a baktım ve onun da benzer bir düşünce sürecine sahip olmasını umdum.”
Şu anda arkadaşını okumak kolay değildi. Bay Dennehy, “Bir duruşma yaptık” dedi. “Erkenden heyecanlanmak kolaydır, bu yüzden poker suratımı korumaya çalıştım.”
Ancak onlar dışarı çıkar çıkmaz “ikimizin de biraz başının döndüğünü” itiraf etti.
Mayıs ayında iki oda arkadaşı taşıma kamyonlarıyla geldiklerinde lobide son rötuşlar yapılıyordu ve ilk taşınanların kendileri olduğunu fark ettiler. Bay Stokes, “Biz geldiğimizde kiracı yoktu” dedi.
Ancak girişte onları tanıdık bir ses karşıladı. Bay Dennehy, “Karşılaştığımız ilk kapı görevlisi İrlandalıydı” dedi. “Tamam, işte başlıyoruz diye düşündük. Dünya çok büyük ama bir o kadar da küçük.”
Boş binadaki görevlerine yeni yerleşen çalışanlar, taşınmaya yardımcı olmaya hazırdı. Bay Dennehy, “Herkes çok heyecanlıydı” dedi. “İlk saat içinde tüm personelin dairemizde olduğunu hissettim.”
Bakım çalışanları kutularını geri dönüştürmeyi bile teklif etti. Bay Stokes, “Onları kapıda bırakacağımızı ve gelip alacağımızı söylediler” dedi.
Bay Dennehy, “Heyecanlıydılar, bu da bizim heyecanımızı artırdı” diye ekledi. “İlk olduğunuzda bu duyguyu hissedersiniz. Hayatımda bir daha bu deneyimi yaşar mıyım bilmiyorum. İlk kez buraya gelen bizler için çok ilginçti. Binada gerçek bir gelişme ve gerçek bir enerji duygusu vardı. Harikaydı çünkü binanın yolculuğunu görme fırsatımız oldu.”
Her günün sonunda, Bay Dennehy’nin başı nihayet yastığa çarptığında, yatak odasının penceresinin panjurlarını açık bırakıyor. Empire State Binası’na ve Manhattan siluetine bakarak uykuya dalmayı seviyor.
“O bina bir dayanak noktasıydı” dedi ve şöyle devam etti: “Ah, belki burada başarabiliriz.” Belki mümkündür.”
“Arkadaşların arkadaşları ve aile üyelerinin hepsi, ‘Bu kişiyle gerçekten tanışman gerekiyor’ dedi ve bu, bir tür seri arkadaş buluşması haline geldi” dedi. “Şehre ilk kez taşındığınızda bu harika olabilir. Bu insanların hepsini çok iyi tanımıyorsunuz ama etraflarındaki insanları tanıyorsunuz ve bu da onlarla bir bağ kurmanızı sağlıyor ve kendi gruplarınızı oluşturmaya başlıyorsunuz.”
Mark Stokes göze çarpıyordu. Dublinli bir arkadaştı ve New York’a Bay Dennehy’den altı yıl önce gelmişti. Teknik olarak evde birbirlerini tanımıyorlar ama bunun bir önemi yoktu. Bay Stokes, “Biz İrlandalıyız, hepimiz birbirimizi tanıyoruz” dedi. “Dublin çok küçük; herkes ortak arkadaştır. Tanıdığım İrlandalı biri yanıma taşınırsa iletişime geçeceğim. Etrafta dolaşmak ve arkadaşlarınızı bulmak zor olabilir.”
Bay Stokes, Bay Dennehy’yi Ocak 2022’de Bay Dennehy’ye geldikten kısa bir süre sonra Hell’s Kitchen’da bar gezmeye götürdü. Bay Stokes, “İlk defa bire bir takılıyorduk” dedi. “Aynı hızda içebilmemize yardımcı oluyor. Ama aynı zamanda birlikte oturup İrlandalı olduğumuz için ‘Ah, bu bağlamı ve arka planı açıklamam gerekiyor’ gibi hissetmeden konuşabilmemiz de önemli. Anladığınız pek çok şey var.”
Bay Stokes, 15 yaşındayken New York’a gideceğini biliyordu. “Bunu nasıl gerçekleştireceğime dair bir planım ya da fikrim yoktu” dedi, “Sadece orada yaşamak istediğimi biliyordum.”
Londra’da kısa bir süre kaldıktan sonra, CEO danışmanlık firmasındaki işi onu Ocak 2018’de New York’a götürdü. Bay Dennehy, teknoloji şirketinden çalışma vizesi alarak geldi. Hızla gelişen dostluklarının bir kısmı Dublin anılarından oluşurken, diğer kısmı da New York’la olan ortak bir bağdan oluşuyordu.
“Buraya gelmek zor,” dedi Bay Dennehy, “ve burada kalmak da zor; tüm vize işleri ve üstesinden gelmeniz gereken engeller.” Ancak çaba gösterirseniz, şehir size çok daha fazlasını geri verir. “
Bay Stokes sadece şehrin sunabileceği çok şey olduğunu takdir etmekle kalmıyor, aynı zamanda kendisini her zaman memnuniyetle karşıladığını da hissediyor. “Londra’da partiye davet almak için çevrede olmanız gerekiyordu” dedi. “Oysa New York’ta dışarı çıkıp birisiyle tanışabilirsin ve bunun nereye varacağını Tanrı bilir. Genellikle eğlencelidir ve bundan her zaman iyi bir hikaye çıkarırsınız. Bir arkadaşımız bizi bir moda haftası partisine davet etti.” Bay Stokes, Dublin’de bu tür karşılaşmaların yaşanmayacağını söyledi.
Bay Stokes ve Bay Dennehy, West Village’da çok zaman geçirdiler ve kira kontratlarının yenilenmesi yaklaştığında o mahallede tek yatak odalı daireler aramaya başladılar. Ancak bütçelerine uygun mekanların ne kadar küçük olduğunu görünce mahalleyle bağlarını sorgulamaya başladılar. Bay Stokes, “West Village kapınızın önünde” dedi, “ama kapının arkasında hiçbir şey yok.”
İkisinin de istediklerini tek başlarına alamayacaklarını düşünerek iki odalı bir daireye yerleştiler ve şehrin diğer bölgelerini düşünmeye başladılar. Uzun bir gecenin sonunda ayaklarını uzatabilecekleri ve ertesi sabah çamaşır yıkamak için çamaşır makinesi ve kurutucuya yetecek kadar alana sahip, ev gibi hissettiren bir daire istediklerini biliyorlardı. Eğer bir daireyi paylaşacaklarsa, her şeyden önce istedikleri şey, yerleşim planının her biri için mahremiyet duygusunu korumasıydı.
Emlak halkla ilişkilerinde çalışan bir arkadaş, aradıkları alanı ve olanakları bulabilecekleri bir düzine yeni inşaat projesi önerdi ve iki arkadaşın mükemmel yeri bulmaları sadece üç gün sürdü.
Bay Dennehy, “Askeri bir operasyondu” dedi.
7.250$ | Brooklyn şehir merkezi
Niall Dennehy, 31; Mark Stokes, 32
Meslek: Bay Dennehy, bir teknoloji şirketinin küresel strateji ve operasyon lideridir. Bay Stokes, bir CEO danışmanlık firmasının genel müdürüdür.
Brooklyn Kulesi atmosferinde: Bay Dennehy, “Bu binada farklı bir şeyler var” dedi. “Diğer yüksek binalara benzemiyor.” Özellikle eski Dime Savings binasının ana girişini seviyor. “Bank olağanüstü ve bu binayı mahalleye gerçekten sağlamlaştırıyor.”
Tasarım estetiği hakkında: Bay Dennehy kendi zevkini modern, Bay Stokes’unkini ise renkli olarak tanımlıyor. “Mark gökkuşağının altındaki her rengi seviyor, bu da onun için bazı zorluklar yarattı” dedi. Bay Stokes buna cevap verdi: “Krem ve kahverengi, krem ve kahverengi, krem ve kahverengi – onun sevdiği şey bu.” İki arkadaş, üzerinde anlaşabilecekleri seçenekler bulmak için şehirdeki hemen hemen her mobilya galerisini ziyaret ettiklerini iddia ediyor. En zor kısım bir kanepe bulmaktı; bu olay artık “kanepe kapısı” olarak biliniyor. Bay Stokes, “Sonunda çalışan bir donanma bulduk” dedi.
iPad’lerinde elektronik tablolar ve her olasılık için yerleşik bir sıralama sistemi bulunan Bay Stokes ve Bay Dennehy, iki yatak odalı bir daire arayışına kasırga gibi bir gezi turuyla başladı.
Gördükleri son dairelerden biri Brooklyn Kulesi’ndeydi. Gördükleri ilk ünitenin yan yana dizilmiş iki yatak odası olduğundan emin olamayınca, dairenin karşı uçlarında her biri kendi banyosu olan iki yatak odasının bulunduğu ikinci kat planına baktılar.
Bay Stokes, “İçeriye girdiğimi ve ‘İşte bu’ diye düşündüğümü hatırlıyorum, Niall’a baktım ve onun da benzer bir düşünce sürecine sahip olmasını umdum.”
Şu anda arkadaşını okumak kolay değildi. Bay Dennehy, “Bir duruşma yaptık” dedi. “Erkenden heyecanlanmak kolaydır, bu yüzden poker suratımı korumaya çalıştım.”
Ancak onlar dışarı çıkar çıkmaz “ikimizin de biraz başının döndüğünü” itiraf etti.
Mayıs ayında iki oda arkadaşı taşıma kamyonlarıyla geldiklerinde lobide son rötuşlar yapılıyordu ve ilk taşınanların kendileri olduğunu fark ettiler. Bay Stokes, “Biz geldiğimizde kiracı yoktu” dedi.
Ancak girişte onları tanıdık bir ses karşıladı. Bay Dennehy, “Karşılaştığımız ilk kapı görevlisi İrlandalıydı” dedi. “Tamam, işte başlıyoruz diye düşündük. Dünya çok büyük ama bir o kadar da küçük.”
Boş binadaki görevlerine yeni yerleşen çalışanlar, taşınmaya yardımcı olmaya hazırdı. Bay Dennehy, “Herkes çok heyecanlıydı” dedi. “İlk saat içinde tüm personelin dairemizde olduğunu hissettim.”
Bakım çalışanları kutularını geri dönüştürmeyi bile teklif etti. Bay Stokes, “Onları kapıda bırakacağımızı ve gelip alacağımızı söylediler” dedi.
Bay Dennehy, “Heyecanlıydılar, bu da bizim heyecanımızı artırdı” diye ekledi. “İlk olduğunuzda bu duyguyu hissedersiniz. Hayatımda bir daha bu deneyimi yaşar mıyım bilmiyorum. İlk kez buraya gelen bizler için çok ilginçti. Binada gerçek bir gelişme ve gerçek bir enerji duygusu vardı. Harikaydı çünkü binanın yolculuğunu görme fırsatımız oldu.”
Her günün sonunda, Bay Dennehy’nin başı nihayet yastığa çarptığında, yatak odasının penceresinin panjurlarını açık bırakıyor. Empire State Binası’na ve Manhattan siluetine bakarak uykuya dalmayı seviyor.
“O bina bir dayanak noktasıydı” dedi ve şöyle devam etti: “Ah, belki burada başarabiliriz.” Belki mümkündür.”