zenrcade
Active member
Bonnie McIlvaine, San Diego County'de hepsi aynı yerde bulunan üç evde yaşadı.
İlki, 1973'te 32.000 dolara satın aldığı ısıtılmayan beton blok evdi. Yakın zamanda boşanmış bir öğretmen olan Bayan McIlvaine, şehir hayatına bir ara vermek istiyordu. Çalıştığı yer olan Kaliforniya'nın Carlsbad sahil kasabasından pek de uzak olmayan, gelişmemiş çalılıklardan ve ormanlık alanlardan oluşan küçük, engebeli bir kasabadaydı.
Eski küçük binaya -ya da daha spesifik olarak, üzerinde bulunduğu yarım dönümlük alana- sevgiyle bakarken emlakçı şöyle dedi: “Çok daha iyisini yapabiliriz; Toplu evlere bakacağız.”
Ancak Bayan McIlvaine'in tek düşünebildiği, her zaman bir at istediğiydi ve belki de bu burada da olabilirdi.
Öğretmenlikten emekli olduğu 2001 yılında annesini kendisiyle birlikte yaşamaya davet etti. Kadınlar paralarını bir araya topladılar ve beton evi, iki yatak odalı, eğimli çatılı ve merkezi ısıtmalı bir bungalovla değiştirdiler.
Bugün bu bina bambaşka bir şeye dönüştü: Marie Antoinette'in terliklerini çıkarıp şezlonga oturmak isteyeceği bir yer.
2007 yılında, şu anda 80 yaşında olan Bayan McIlvaine, onlarca yıl önce at üzerinde tanıştığı ve derin, platonik bir dostluk geliştirdiği komşusu Hubert de Monmonier'den bir servet miras aldı.
“Babam İkinci Dünya Savaşı'nda öldürüldü” dedi. “Bu kadar sıkı ve rahat bir erkek meslektaşım olmadı.”
Kendisinden 23 yaş büyük olan Bay de Monmonier edebiyata, bahçeciliğe ve hayvanlara olan sevgisini paylaştı. “Sadece iyi anlaşıyorduk” dedi. Ve bir gün yakın aile üyesi olmadığı için kendisi için bir vakıf kurmayı planladığını söyledi.
Bay de Monmonier, Los Angeles Birleşik Okul Bölgesi'nde bahçıvan ve çilingir olarak çalışıyordu, ancak parasını akıllı bir emlak yatırımı ve ardından gelen başarılı hisse senedi ticareti yoluyla kazandı. (Ayrıca bir kaya tazısı olarak yaklaşık 900 jeolojik örnek topladı ve bunları Arizona Üniversitesi Mücevher ve Mineral Müzesi'ne bağışladı.)
Bayan McIlvaine, mirasını iki Meksikalı bahçe asistanının üniversite eğitimini finanse etmek için kullandı. Ama aynı zamanda İngiltere'deki Cotswolds'a ve Fransa'daki Versailles Sarayı'na yaptığı yaz gezileri sırasında olgunlaşan bir hayalin de peşine düştü: 1.500 metrekarelik bungalovunu, yükseltilmiş tavanlardan sarkan kristal avizelerle, yıpranmış taş ve eski ahşaptan oluşan bir yer olarak yeniden icat etti. tavanları antika mobilyalarla doldurdu.
İç mimar ve Bayan McIlvaine'in tadilattaki ortağı Tiffani Baumgart, yoğun bir şekilde süslenmiş küçük evi “mikro Versailles” olarak tanımladı.
Bayan Baumgart, bungalovun içi boşaltılıp iç kısmı yeniden düzenlenirken olay yerine geldi – Bayan McIlvane'nin annesi 2009'da öldükten sonra, ikinci yatak odası bahçe odasına dönüştürüldü – ve üç yıldan fazla bir süre boyunca barok lüks temasını destekledi. her santimetre kare.
Mobilya eskizlerini Rokoko tarzında yürütmeleri için ahşap oymacılarını görevlendirdi. Kişiye özel mermer yer karosu üretimini organize etti. Oturma odası ve yatak odası tavanlarına 250 el yapımı gül yerleştirmek için Newport, Rhode Island'dan alçı sanatçısı Ken Wildes ile çalıştı. Yerel bir sanatçı olan Jennifer Chapman'ın duvar resimlerini denetledi.
61 yaşındaki Bayan Baumgart, “Jennifer yıllardır evdeydi” diye anımsıyor. Sanatçı gök mavisi gökyüzünde kuşları ve kelebekleri, çiçek bulutlarını ve pembe kümülüs bulutlarını boyayarak odadan odaya giderken, Fragonard benzeri bir bulutun içine düştü. oluk. Bayan McIlvaine ve Bayan Baumgart oturma odasına sığacak antika küçük bir kuyruklu piyano bulamayınca, Bayan Chapman yeni satın aldığı Steinway'i altın rengi saçaklarla ve kırsal harabe manzaralarıyla boyadı.
Nadir satın alımlara bile kişisel damga veriliyordu. Bayilerde veya çevrimiçi aramalarda bulunan 18. yüzyıl mobilyalarının çoğu kadife, ipek veya Fortuny baskıları şeklinde bulunuyordu. Bayan Baumgart bir çift büyük şamdanı kesti ve bunları şu anda mutfak adasının üzerinde asılı olan uyumlu pandantiflere dönüştürdü ve tuvalet ve çamaşır odasındaki antika taş lavaboları desteklemek için demiri standlara dönüştürmek üzere metal işçileri kiraladı. Bir antika mağazasında bulduğu oymalı plaket, yatak odası dolabının en önemli parçası haline geldi.
Diğer zamanlarda çevre sevilen satın almalara uyum sağlayacak şekilde değiştirildi, Oturma odasının pervazına, İtalyan yaldızlı bir aynanın topuzlu tepesine uyum sağlamak için kemerli bir niş oyulduğunda. Kemer, odanın diğer tarafındaki kavisli kapı aralığına ilham kaynağı oldu.
Ev fiilen 2012 yılında tamamlandı ancak Bayan Baumgart onunla oynamaya devam ediyor; Yakın zamanda gizli bir bahçe alanına özel dış mekan perdeleri ekledi.
Ona, müşterisinin bir fikirden veya satın alma işleminden çok pahalıya mal olduğu için vazgeçtiği bir nokta oldu mu?
Asla, dedi tasarımcı.
Bu da bütçeyle ilgili çetrefilli soruyu gündeme getirdi.
Bayan McIlvaine, “Bütün faturalarımı aldım ve bir klasöre koydum” dedi. “Ben de 'Bir gün hepsini toplayacağım' diye düşündüm. Sonra hepsini çöpe attım.”
Şöyle ekledi: “Tahminim birkaç milyon olurdu.”
Özel alçı işleri ve orijinal Louis mobilyalarının fiyatlarını bilen herkesin bu tahminin düşük olduğundan şüphelenmesi muhtemeldir. Ancak en can alıcı soru, Bayan McIlvaine'in beklenmedik bir şekilde beklenmedik bir şekilde gelmesine rağmen neden mütevazı bir bungalovda bu kadar çok yatırım yapmayı seçtiğiydi.
“İnsanlar 'Bu mahalle pek lüks değil' dedi. Bayan McIlvaine, Carlsbad yakınlarındaki varlıklı bir konut projesine atıfta bulunarak, “Bu kadar para harcayacaksanız Rancho Santa Fe'ye taşınmalısınız” dedi.
Ancak 50 yıldan fazla bir süre önce kalbini çalan mülkünden asla vazgeçmek istemediğini söyledi. Sahip olduğu at artık değerli bir hatıra olmasına rağmen bir çift köpek, bir çift koi havuzu ve devridaimli sulama sistemiyle beslenen bir şelale bulunmaktadır.
“Piyangoyu kazanan, sonra birdenbire parası biten ve paranın nereye gittiğini bilmeyen insanların olduğunu hiç duydunuz mu?” diye sordu. “Onun gibi bir şey. Bu yüzden jetlerimi soğutuyorum. Daha fazla para harcamıyorum. Benim zaten küçük bir cennetim var.”
Living Small, daha basit, daha sürdürülebilir veya daha derli toplu bir hayat yaşamak için neler gerektiğini araştıran iki haftada bir yayınlanan bir köşe yazısıdır.
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.
İlki, 1973'te 32.000 dolara satın aldığı ısıtılmayan beton blok evdi. Yakın zamanda boşanmış bir öğretmen olan Bayan McIlvaine, şehir hayatına bir ara vermek istiyordu. Çalıştığı yer olan Kaliforniya'nın Carlsbad sahil kasabasından pek de uzak olmayan, gelişmemiş çalılıklardan ve ormanlık alanlardan oluşan küçük, engebeli bir kasabadaydı.
Eski küçük binaya -ya da daha spesifik olarak, üzerinde bulunduğu yarım dönümlük alana- sevgiyle bakarken emlakçı şöyle dedi: “Çok daha iyisini yapabiliriz; Toplu evlere bakacağız.”
Ancak Bayan McIlvaine'in tek düşünebildiği, her zaman bir at istediğiydi ve belki de bu burada da olabilirdi.
Öğretmenlikten emekli olduğu 2001 yılında annesini kendisiyle birlikte yaşamaya davet etti. Kadınlar paralarını bir araya topladılar ve beton evi, iki yatak odalı, eğimli çatılı ve merkezi ısıtmalı bir bungalovla değiştirdiler.
Bugün bu bina bambaşka bir şeye dönüştü: Marie Antoinette'in terliklerini çıkarıp şezlonga oturmak isteyeceği bir yer.
2007 yılında, şu anda 80 yaşında olan Bayan McIlvaine, onlarca yıl önce at üzerinde tanıştığı ve derin, platonik bir dostluk geliştirdiği komşusu Hubert de Monmonier'den bir servet miras aldı.
“Babam İkinci Dünya Savaşı'nda öldürüldü” dedi. “Bu kadar sıkı ve rahat bir erkek meslektaşım olmadı.”
Kendisinden 23 yaş büyük olan Bay de Monmonier edebiyata, bahçeciliğe ve hayvanlara olan sevgisini paylaştı. “Sadece iyi anlaşıyorduk” dedi. Ve bir gün yakın aile üyesi olmadığı için kendisi için bir vakıf kurmayı planladığını söyledi.
Bay de Monmonier, Los Angeles Birleşik Okul Bölgesi'nde bahçıvan ve çilingir olarak çalışıyordu, ancak parasını akıllı bir emlak yatırımı ve ardından gelen başarılı hisse senedi ticareti yoluyla kazandı. (Ayrıca bir kaya tazısı olarak yaklaşık 900 jeolojik örnek topladı ve bunları Arizona Üniversitesi Mücevher ve Mineral Müzesi'ne bağışladı.)
Bayan McIlvaine, mirasını iki Meksikalı bahçe asistanının üniversite eğitimini finanse etmek için kullandı. Ama aynı zamanda İngiltere'deki Cotswolds'a ve Fransa'daki Versailles Sarayı'na yaptığı yaz gezileri sırasında olgunlaşan bir hayalin de peşine düştü: 1.500 metrekarelik bungalovunu, yükseltilmiş tavanlardan sarkan kristal avizelerle, yıpranmış taş ve eski ahşaptan oluşan bir yer olarak yeniden icat etti. tavanları antika mobilyalarla doldurdu.
İç mimar ve Bayan McIlvaine'in tadilattaki ortağı Tiffani Baumgart, yoğun bir şekilde süslenmiş küçük evi “mikro Versailles” olarak tanımladı.
Bayan Baumgart, bungalovun içi boşaltılıp iç kısmı yeniden düzenlenirken olay yerine geldi – Bayan McIlvane'nin annesi 2009'da öldükten sonra, ikinci yatak odası bahçe odasına dönüştürüldü – ve üç yıldan fazla bir süre boyunca barok lüks temasını destekledi. her santimetre kare.
Mobilya eskizlerini Rokoko tarzında yürütmeleri için ahşap oymacılarını görevlendirdi. Kişiye özel mermer yer karosu üretimini organize etti. Oturma odası ve yatak odası tavanlarına 250 el yapımı gül yerleştirmek için Newport, Rhode Island'dan alçı sanatçısı Ken Wildes ile çalıştı. Yerel bir sanatçı olan Jennifer Chapman'ın duvar resimlerini denetledi.
61 yaşındaki Bayan Baumgart, “Jennifer yıllardır evdeydi” diye anımsıyor. Sanatçı gök mavisi gökyüzünde kuşları ve kelebekleri, çiçek bulutlarını ve pembe kümülüs bulutlarını boyayarak odadan odaya giderken, Fragonard benzeri bir bulutun içine düştü. oluk. Bayan McIlvaine ve Bayan Baumgart oturma odasına sığacak antika küçük bir kuyruklu piyano bulamayınca, Bayan Chapman yeni satın aldığı Steinway'i altın rengi saçaklarla ve kırsal harabe manzaralarıyla boyadı.
Nadir satın alımlara bile kişisel damga veriliyordu. Bayilerde veya çevrimiçi aramalarda bulunan 18. yüzyıl mobilyalarının çoğu kadife, ipek veya Fortuny baskıları şeklinde bulunuyordu. Bayan Baumgart bir çift büyük şamdanı kesti ve bunları şu anda mutfak adasının üzerinde asılı olan uyumlu pandantiflere dönüştürdü ve tuvalet ve çamaşır odasındaki antika taş lavaboları desteklemek için demiri standlara dönüştürmek üzere metal işçileri kiraladı. Bir antika mağazasında bulduğu oymalı plaket, yatak odası dolabının en önemli parçası haline geldi.
Diğer zamanlarda çevre sevilen satın almalara uyum sağlayacak şekilde değiştirildi, Oturma odasının pervazına, İtalyan yaldızlı bir aynanın topuzlu tepesine uyum sağlamak için kemerli bir niş oyulduğunda. Kemer, odanın diğer tarafındaki kavisli kapı aralığına ilham kaynağı oldu.
Ev fiilen 2012 yılında tamamlandı ancak Bayan Baumgart onunla oynamaya devam ediyor; Yakın zamanda gizli bir bahçe alanına özel dış mekan perdeleri ekledi.
Ona, müşterisinin bir fikirden veya satın alma işleminden çok pahalıya mal olduğu için vazgeçtiği bir nokta oldu mu?
Asla, dedi tasarımcı.
Bu da bütçeyle ilgili çetrefilli soruyu gündeme getirdi.
Bayan McIlvaine, “Bütün faturalarımı aldım ve bir klasöre koydum” dedi. “Ben de 'Bir gün hepsini toplayacağım' diye düşündüm. Sonra hepsini çöpe attım.”
Şöyle ekledi: “Tahminim birkaç milyon olurdu.”
Özel alçı işleri ve orijinal Louis mobilyalarının fiyatlarını bilen herkesin bu tahminin düşük olduğundan şüphelenmesi muhtemeldir. Ancak en can alıcı soru, Bayan McIlvaine'in beklenmedik bir şekilde beklenmedik bir şekilde gelmesine rağmen neden mütevazı bir bungalovda bu kadar çok yatırım yapmayı seçtiğiydi.
“İnsanlar 'Bu mahalle pek lüks değil' dedi. Bayan McIlvaine, Carlsbad yakınlarındaki varlıklı bir konut projesine atıfta bulunarak, “Bu kadar para harcayacaksanız Rancho Santa Fe'ye taşınmalısınız” dedi.
Ancak 50 yıldan fazla bir süre önce kalbini çalan mülkünden asla vazgeçmek istemediğini söyledi. Sahip olduğu at artık değerli bir hatıra olmasına rağmen bir çift köpek, bir çift koi havuzu ve devridaimli sulama sistemiyle beslenen bir şelale bulunmaktadır.
“Piyangoyu kazanan, sonra birdenbire parası biten ve paranın nereye gittiğini bilmeyen insanların olduğunu hiç duydunuz mu?” diye sordu. “Onun gibi bir şey. Bu yüzden jetlerimi soğutuyorum. Daha fazla para harcamıyorum. Benim zaten küçük bir cennetim var.”
Living Small, daha basit, daha sürdürülebilir veya daha derli toplu bir hayat yaşamak için neler gerektiğini araştıran iki haftada bir yayınlanan bir köşe yazısıdır.
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.