zenrcade
Active member
Her hafta en çok kullandığım bitki olan maydanoz bugünlerde neredeyse hiç alışveriş listemde yer almıyor. Ve en son konserve domates aldığımda muhtemelen 20 yıl önceydi.
Sarımsak mahsulümün değerli bir kısmının depoda filizlenmeye başlamasının ve ben hepsini kullanamadan çürümesinin üzerinden bu kadar zaman geçmesi tesadüf değil.
Bütün bunların ortak noktası nedir? Dondurucunun gıdaları koruma gücü, evde yetiştirilen malzemeleri yıl boyunca tedarik etmek üzere saklamamı sağlıyor ve gıda israfını en aza indiriyor.
Belki bu size tanıdık gelebilir. Siyah fasulye ile pişirmek için biraz kişniş veya frittata veya omlet için biraz maydanoz veya frenk soğanı isteyeceksiniz, ancak hiçbiri yok – özellikle bahçecilik mevsimi dışında. Bu tür yemekleri canlandırmak veya sadece bu geceki salata sosunu daha da iyi hale getirmek için elimde yeşil otlar bulundurma arzusuyla dondurma deneyimim işte burada başladı.
Şimdi, buzdolabımın üstündeki sıfır derecelik karanlık odada, dondurucu poşetleri ve kavanozlarda çeşitli bitkisel paketler ve iksirler bulacaksınız. Soğan uçları, kabukları ve havuç üstleri de dahil olmak üzere kalan sebzelerden oluşan bir galonluk torba da her zaman iş başındadır ve sebze suyuna dönüştürülmesi planlanmaktadır. Aynı zamanda gizli malzememi de burada saklıyorum: Taze kavrulmuş bal kabağının çoğunlukla kazınmış kabuğu, et suyunu daha tatlı, daha zengin ve daha altın rengi yapar.
İsraf etmeyin, istemeyin; aşırıya kaçmayın.
Yeşil bitkileri dondurmanın üç yolu
Dondurulmuş otlar her durumda ideal bir alternatif değildir. İtalyan düz yapraklı maydanozunun çözülmüş parçaları (Gigante D’Italia en sevdiğim çeşittir) salatamdaki yeşillikler arasında taze olanlar kadar önemli bir rol oynamıyor.
Ancak birçok tarifin içeriği olarak çok uygundurlar. Bu yüzden frenk soğanı, dereotu, maydanoz, fesleğen, kekik, kişniş, adaçayı ve naneyi donduruyorum.
Bitki ne olursa olsun, önce onu duruladığınızdan emin olun. Daha sonra salata kurutucusunda veya kurulama havlusu üzerinde kurutun. İstediğiniz parçaları (genellikle yaprakları) başka herhangi bir kullanımda olduğu gibi saplardan çıkarın. Pek çok türde bitki yaprağını, tüm havası sıkılmış halde çift katmanlı dondurucu torbalara yerleştirerek iyi sonuçlar elde ettim; Frenk soğanını 4 onsluk cam kavanozlarda doğrayıp saklıyorum.
Basit ve çok yönlü bir yöntem, hemen hemen her bitkiyi bir mutfak robotunda biraz zeytinyağıyla püre haline getirmek ve ardından buz küpleri gibi dondurmaktır. Bu küpler depolama için çift torbalara çıkarılabilir. Bir kase kış kabağı garam masala çorbasının üzerine bir parça çözülmüş kişniş dolusu bir ikramdır.
Veya sarımsaklı ve rendelenmiş peynirli pesto yapın. Bazı aşçılar, fazladan malzemelerle dondurulan otların bir veya iki ay sonra eskisi kadar taze olmayacağından endişeleniyor, ancak bir kış gününü neşelendirmek için veya hazırlarken bol miktarda pesto küpünü eritip tost ekmeğinin üzerine serpen biri, pesto sosunun yayılmasına neden olacak. taze fesleğen ortalıkta olmadığında pizza kabuğunun üzerinde – buna katılmıyorum.
Başka bir varyant ise su bazlı küplerdir. Püre haline getirirken biraz sıvı ekleyin veya doğranmış yaprakları buz tepsilerine sıkın ve üzerini suyla kaplayın. Dondurulduktan sonra, kaçınılmaz yeşil parçaları kapatmak için her bölmeye daha fazla su ekleyin.
Hangi yöntemi ve malzemeleri seçeceğinizi bitkinin ve amacının belirlemesine izin verin. Fesleğen zeytinyağı bazında daha iyi dayanıyor gibi görünüyor (ve geleneksel olarak yemek pişirmede onunla eşleştiriliyor). Ancak zeytinyağını melisa da dahil olmak üzere nane ile birlikte kullanmak bir uyumsuzluk gibi görünüyor.
Maydanoz da dahil olmak üzere bazı bitkileri birden fazla biçimde donduruyorum: küp şeklinde pesto olarak ve ayrıca maydanoz sapı dediğim en sevdiğim karışımın içinde.
Kendinizinkini yapmak için, bütün, yıkanmış ve kurutulmuş yaprakları sandviç boyutunda bir torbanın dibine doldurun; çapı çeyrek ila yarım dolar arasında yoğun, tıknaz bir kütle oluşturmaya yetecek kadar. Daha sonra torbayı etrafına sarın, sıkıca kapatın ve elastik bantlarla güçlendirin.
Dondurulduktan sonra kütüğün ucundan gerektiği kadar bir veya iki dilim kesin, ardından yeniden sarın ve tekrar dondurucuya yerleştirin. Bu şekilde dondurulmuş sıkıştırılmış otlar (ayrıca kişniş, frenk soğanı ve dereotu yaprakları da kullandım) gerektiğinde daha sonra doğramak kolaydır.
Diğer seçenekler: Haziran ayının sert sarımsak dişleri pestoya dönüştürülebilir. Aynı şey roka veya kuzukulağı için de geçerli.
Bir dahaki sefere ihtiyaç duymadan önce solabilecek kalan zencefiliniz var mı? Soyup kesip sarın ve dondurucuya da koyun.
Mağazadan satın alınan veya evde yetiştirilen limon otu, kesilmiş ve dilimlenmiş, fazla yeşil soğan gibi dondurulabilir.
Dondurulmuş Sarımsak (ve Bazen Soğan)
Sarımsağın raf ömründe, bitkilerin hasat sırasındaki durumu da dahil olmak üzere çeşitli faktörler rol oynar. Bununla birlikte, yumuşak boyunlu sarımsak çeşitleri genellikle sert boyunlu sarımsaklardan daha uzun süre saklanabilir. Bu yüzden önce sert sarımsağı kullanın veya biraz saklamayı planlayın.
Soyulmuş sarımsak dişlerini ilk kez bütün olarak dondurduğumda, bu bir önceliklendirme girişimiydi, panik içinde bir kurtarma operasyonuydu. Bir Şubat günü, önceki yaz hasadının bir kısmında çimlenme belirtileri görüldü. Bu yılın hasadının temmuz ayı sonuna kadar hazır olmayacağını, bunun da aylarca sürecek bir arz açığına yol açacağını biliyordum.
Kaybedecek bir şeyim olmadığı için karanfilleri tek tek soyup az miktarda zeytinyağına, üstlerini zar zor kaplayacak şekilde attım. Bunun dondurucu yanıklarını en aza indireceğine dair içgüdüm uzman araştırmasına dayanmıyordu ancak geçerli olduğu ortaya çıktı. Bunları cam kavanozlara doldurdum ve o zamandan beri her yıl hasadımın bir kısmını bu şekilde dondurdum.
Karanfilleri bütün olarak dondurmaya hazırlanırken, hemen kullanacaksam yapacağım gibi, kabuğunu gevşetmek için ezmiyorum. Bunun yerine, kafaları parçalara ayırıyorum ve yaklaşık bir düzine yıl önce Saveur dergisinin popüler hale getirdiği gürültülü ama oldukça etkili yöntemi kullanıyorum: Kafaları metal bir kaseye koyuyorum, ters çevrilmiş ikinci bir kaseyle üzerini kapatıyorum ve kuvvetlice sallıyorum. Bu, sarımsak bahçeden taze olmadığında en iyi sonucu verir; Birkaç ay beklerseniz karanfiller biraz küçülecek ve kabukları çıkacaktır.
Başka bir dondurma seçeneği: Sarımsakları ezin veya mutfak robotunda bir macun yapın, biraz zeytinyağı ekleyin, ardından karışımı daha sonra torbalara aktarmak üzere küpler veya damlalar halinde bir fırın tepsisinde dondurun.
Ama en çok karanfilin tamamını seviyorum; üstelik sadece içerik olarak değil. Mucizevi bir şekilde, dondurucudan yağlanmış bir tavaya fırlıyorlar ve güzelce kızarıyorlar, her biri tatlılık ve allium dokunuşuyla.
Triyaj maceram sayesinde, hasat edilmiş sarımsaklardan oluşan file torbaları eskisinden daha soğuk bir sıcaklıkta saklamayı da öğrendim. Sarımsak kilerde birkaç aydan fazla saklanmaz. İdeal konum karanlık, kuru ve soğuktur; donma noktasının hemen üstünden yaklaşık 38 dereceye kadar ve nem oranı yüzde 60 veya daha az olan herhangi bir yer. Evde simüle edilmesi zor bir ortam, bu yüzden tüm kış boyunca ahırımın üstünde 40 derece civarında olan bir oda kullanıyorum.
Son bir allium dersi: filizlenmek üzereymiş gibi görünen soğanlar hemen doğranır ve dondurulur – veya kabuğuyla birlikte doğranır ve çorba stokunun malzeme torbasına atılır.
Bütün domates çuvalları, domates atığı kavanozları
En başından beri, dondurucuyu kullanmak çok az çabayla etkileyici sonuçlar verdi. Kısa süre sonra iki ana tarifim olan elma püresi ve domates sosunu konserve yapmayı bir yıl boyunca bıraktım. Bir zamanlar sıcak su banyosunda işlenmek üzere elmaları ve domatesleri tutan aynı kavanozlar, artık dondurucu takıntımı destekleyen üç metreküplük iki dondurucudan birinde askıya alınmış, donmuş animasyonla işlerini yapıyor.
Ve bir de benim Domates Abur cubur dediğim şey var, dondurucu kaplarda rengarenk donmuş ikram tuğlalarına dönüşen bir tür çılgın son zula. Her bağ bozumu, ilk don uyarısından önce neyin toplanması gerektiğine bağlı olarak biraz farklıdır. Hepsi faydalıdır.
Ezilmiş domatesleri çorba, güveç veya kırmızı biber yapmak için veya konserve meyve gerektiren tariflerin çoğunu kullanabilirsiniz. Tabii ki domates, ot, kabak ve bulabildiğim ne varsa topluyorum. Biber (“biber için” etiketli) veya kereviz ve havuç, brokoli veya yeşil fasulye ve lahana (“sebze çorbası için”) içeren porsiyonlar yaptım.
Kendi çeşidinizi hazırlamak için biraz soğan ve sarımsağı zeytinyağında soteleyin. Yumuşak olunca domates dilimlerini ekleyin. Bunlar da yumuşayıp kaynamaya başladıktan sonra, diğer sebzeleri pişme süresine göre önce daha sert olacak şekilde ekleyin.
Gerekirse su ekleyin, ancak unutmayın: Dondurucu alanı muhtemelen kısıtlıdır ve karışımı daha sonra istediğiniz zaman inceltebilirsiniz.
Geçen sonbahardan kalan domates atıklarının tümü artık yok oldu. 2022’nin son kilitli bütün domates torbası – en kolay saklama yöntemi ve süpermarket konserve versiyonundan nasıl kurtulduğum – bir haftalık makarna sosu haline geldi.
Diğer domatesler, eski bir arkadaşım Alana Chernila’nın bana The Homemade Pantry: 101 Foods You Can Stop Purchase adlı yemek kitabından öğrettiği kavrulmuş ot formundaki lüks (ama yine de kolay) muameleyi görüyor ve dondurucuda son buluyor. Yapmak.”
Domatesleri dilimler halinde kesin (veya kiraz çeşitleri kullanıyorsanız bütün olarak bırakın). Bunları, parşömen kağıdıyla kaplı kenarlı bir fırın tepsisine et tarafı yukarı bakacak şekilde yerleştirin, diş sarımsak, yağ, tuz ve otlarla süsleyin ve önceden ısıtılmış 275 derecelik fırında birkaç saat kızartın. Soğuduktan sonra doğrudan buzdolabı poşetine konulur.
Çıkarılan donmuş torba, makarna sosuna veya (krema ilavesiyle) domates çorbasına dönüşüyor; her zaman yetenekli dondurucunun destekleyici bir rol oynadığı, geçen yazın bahçe ödülünün nihai son noktası.
Margaret Roach web sitesinin ve podcast’in yaratıcısıdır Bahçeye giden bir yolve aynı isimde bir kitap.
Konut gayrimenkul haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun. Bizi Twitter’da takip edin: @nytrealestate.
Sarımsak mahsulümün değerli bir kısmının depoda filizlenmeye başlamasının ve ben hepsini kullanamadan çürümesinin üzerinden bu kadar zaman geçmesi tesadüf değil.
Bütün bunların ortak noktası nedir? Dondurucunun gıdaları koruma gücü, evde yetiştirilen malzemeleri yıl boyunca tedarik etmek üzere saklamamı sağlıyor ve gıda israfını en aza indiriyor.
Belki bu size tanıdık gelebilir. Siyah fasulye ile pişirmek için biraz kişniş veya frittata veya omlet için biraz maydanoz veya frenk soğanı isteyeceksiniz, ancak hiçbiri yok – özellikle bahçecilik mevsimi dışında. Bu tür yemekleri canlandırmak veya sadece bu geceki salata sosunu daha da iyi hale getirmek için elimde yeşil otlar bulundurma arzusuyla dondurma deneyimim işte burada başladı.
Şimdi, buzdolabımın üstündeki sıfır derecelik karanlık odada, dondurucu poşetleri ve kavanozlarda çeşitli bitkisel paketler ve iksirler bulacaksınız. Soğan uçları, kabukları ve havuç üstleri de dahil olmak üzere kalan sebzelerden oluşan bir galonluk torba da her zaman iş başındadır ve sebze suyuna dönüştürülmesi planlanmaktadır. Aynı zamanda gizli malzememi de burada saklıyorum: Taze kavrulmuş bal kabağının çoğunlukla kazınmış kabuğu, et suyunu daha tatlı, daha zengin ve daha altın rengi yapar.
İsraf etmeyin, istemeyin; aşırıya kaçmayın.
Yeşil bitkileri dondurmanın üç yolu
Dondurulmuş otlar her durumda ideal bir alternatif değildir. İtalyan düz yapraklı maydanozunun çözülmüş parçaları (Gigante D’Italia en sevdiğim çeşittir) salatamdaki yeşillikler arasında taze olanlar kadar önemli bir rol oynamıyor.
Ancak birçok tarifin içeriği olarak çok uygundurlar. Bu yüzden frenk soğanı, dereotu, maydanoz, fesleğen, kekik, kişniş, adaçayı ve naneyi donduruyorum.
Bitki ne olursa olsun, önce onu duruladığınızdan emin olun. Daha sonra salata kurutucusunda veya kurulama havlusu üzerinde kurutun. İstediğiniz parçaları (genellikle yaprakları) başka herhangi bir kullanımda olduğu gibi saplardan çıkarın. Pek çok türde bitki yaprağını, tüm havası sıkılmış halde çift katmanlı dondurucu torbalara yerleştirerek iyi sonuçlar elde ettim; Frenk soğanını 4 onsluk cam kavanozlarda doğrayıp saklıyorum.
Basit ve çok yönlü bir yöntem, hemen hemen her bitkiyi bir mutfak robotunda biraz zeytinyağıyla püre haline getirmek ve ardından buz küpleri gibi dondurmaktır. Bu küpler depolama için çift torbalara çıkarılabilir. Bir kase kış kabağı garam masala çorbasının üzerine bir parça çözülmüş kişniş dolusu bir ikramdır.
Veya sarımsaklı ve rendelenmiş peynirli pesto yapın. Bazı aşçılar, fazladan malzemelerle dondurulan otların bir veya iki ay sonra eskisi kadar taze olmayacağından endişeleniyor, ancak bir kış gününü neşelendirmek için veya hazırlarken bol miktarda pesto küpünü eritip tost ekmeğinin üzerine serpen biri, pesto sosunun yayılmasına neden olacak. taze fesleğen ortalıkta olmadığında pizza kabuğunun üzerinde – buna katılmıyorum.
Başka bir varyant ise su bazlı küplerdir. Püre haline getirirken biraz sıvı ekleyin veya doğranmış yaprakları buz tepsilerine sıkın ve üzerini suyla kaplayın. Dondurulduktan sonra, kaçınılmaz yeşil parçaları kapatmak için her bölmeye daha fazla su ekleyin.
Hangi yöntemi ve malzemeleri seçeceğinizi bitkinin ve amacının belirlemesine izin verin. Fesleğen zeytinyağı bazında daha iyi dayanıyor gibi görünüyor (ve geleneksel olarak yemek pişirmede onunla eşleştiriliyor). Ancak zeytinyağını melisa da dahil olmak üzere nane ile birlikte kullanmak bir uyumsuzluk gibi görünüyor.
Maydanoz da dahil olmak üzere bazı bitkileri birden fazla biçimde donduruyorum: küp şeklinde pesto olarak ve ayrıca maydanoz sapı dediğim en sevdiğim karışımın içinde.
Kendinizinkini yapmak için, bütün, yıkanmış ve kurutulmuş yaprakları sandviç boyutunda bir torbanın dibine doldurun; çapı çeyrek ila yarım dolar arasında yoğun, tıknaz bir kütle oluşturmaya yetecek kadar. Daha sonra torbayı etrafına sarın, sıkıca kapatın ve elastik bantlarla güçlendirin.
Dondurulduktan sonra kütüğün ucundan gerektiği kadar bir veya iki dilim kesin, ardından yeniden sarın ve tekrar dondurucuya yerleştirin. Bu şekilde dondurulmuş sıkıştırılmış otlar (ayrıca kişniş, frenk soğanı ve dereotu yaprakları da kullandım) gerektiğinde daha sonra doğramak kolaydır.
Diğer seçenekler: Haziran ayının sert sarımsak dişleri pestoya dönüştürülebilir. Aynı şey roka veya kuzukulağı için de geçerli.
Bir dahaki sefere ihtiyaç duymadan önce solabilecek kalan zencefiliniz var mı? Soyup kesip sarın ve dondurucuya da koyun.
Mağazadan satın alınan veya evde yetiştirilen limon otu, kesilmiş ve dilimlenmiş, fazla yeşil soğan gibi dondurulabilir.
Dondurulmuş Sarımsak (ve Bazen Soğan)
Sarımsağın raf ömründe, bitkilerin hasat sırasındaki durumu da dahil olmak üzere çeşitli faktörler rol oynar. Bununla birlikte, yumuşak boyunlu sarımsak çeşitleri genellikle sert boyunlu sarımsaklardan daha uzun süre saklanabilir. Bu yüzden önce sert sarımsağı kullanın veya biraz saklamayı planlayın.
Soyulmuş sarımsak dişlerini ilk kez bütün olarak dondurduğumda, bu bir önceliklendirme girişimiydi, panik içinde bir kurtarma operasyonuydu. Bir Şubat günü, önceki yaz hasadının bir kısmında çimlenme belirtileri görüldü. Bu yılın hasadının temmuz ayı sonuna kadar hazır olmayacağını, bunun da aylarca sürecek bir arz açığına yol açacağını biliyordum.
Kaybedecek bir şeyim olmadığı için karanfilleri tek tek soyup az miktarda zeytinyağına, üstlerini zar zor kaplayacak şekilde attım. Bunun dondurucu yanıklarını en aza indireceğine dair içgüdüm uzman araştırmasına dayanmıyordu ancak geçerli olduğu ortaya çıktı. Bunları cam kavanozlara doldurdum ve o zamandan beri her yıl hasadımın bir kısmını bu şekilde dondurdum.
Karanfilleri bütün olarak dondurmaya hazırlanırken, hemen kullanacaksam yapacağım gibi, kabuğunu gevşetmek için ezmiyorum. Bunun yerine, kafaları parçalara ayırıyorum ve yaklaşık bir düzine yıl önce Saveur dergisinin popüler hale getirdiği gürültülü ama oldukça etkili yöntemi kullanıyorum: Kafaları metal bir kaseye koyuyorum, ters çevrilmiş ikinci bir kaseyle üzerini kapatıyorum ve kuvvetlice sallıyorum. Bu, sarımsak bahçeden taze olmadığında en iyi sonucu verir; Birkaç ay beklerseniz karanfiller biraz küçülecek ve kabukları çıkacaktır.
Başka bir dondurma seçeneği: Sarımsakları ezin veya mutfak robotunda bir macun yapın, biraz zeytinyağı ekleyin, ardından karışımı daha sonra torbalara aktarmak üzere küpler veya damlalar halinde bir fırın tepsisinde dondurun.
Ama en çok karanfilin tamamını seviyorum; üstelik sadece içerik olarak değil. Mucizevi bir şekilde, dondurucudan yağlanmış bir tavaya fırlıyorlar ve güzelce kızarıyorlar, her biri tatlılık ve allium dokunuşuyla.
Triyaj maceram sayesinde, hasat edilmiş sarımsaklardan oluşan file torbaları eskisinden daha soğuk bir sıcaklıkta saklamayı da öğrendim. Sarımsak kilerde birkaç aydan fazla saklanmaz. İdeal konum karanlık, kuru ve soğuktur; donma noktasının hemen üstünden yaklaşık 38 dereceye kadar ve nem oranı yüzde 60 veya daha az olan herhangi bir yer. Evde simüle edilmesi zor bir ortam, bu yüzden tüm kış boyunca ahırımın üstünde 40 derece civarında olan bir oda kullanıyorum.
Son bir allium dersi: filizlenmek üzereymiş gibi görünen soğanlar hemen doğranır ve dondurulur – veya kabuğuyla birlikte doğranır ve çorba stokunun malzeme torbasına atılır.
Bütün domates çuvalları, domates atığı kavanozları
En başından beri, dondurucuyu kullanmak çok az çabayla etkileyici sonuçlar verdi. Kısa süre sonra iki ana tarifim olan elma püresi ve domates sosunu konserve yapmayı bir yıl boyunca bıraktım. Bir zamanlar sıcak su banyosunda işlenmek üzere elmaları ve domatesleri tutan aynı kavanozlar, artık dondurucu takıntımı destekleyen üç metreküplük iki dondurucudan birinde askıya alınmış, donmuş animasyonla işlerini yapıyor.
Ve bir de benim Domates Abur cubur dediğim şey var, dondurucu kaplarda rengarenk donmuş ikram tuğlalarına dönüşen bir tür çılgın son zula. Her bağ bozumu, ilk don uyarısından önce neyin toplanması gerektiğine bağlı olarak biraz farklıdır. Hepsi faydalıdır.
Ezilmiş domatesleri çorba, güveç veya kırmızı biber yapmak için veya konserve meyve gerektiren tariflerin çoğunu kullanabilirsiniz. Tabii ki domates, ot, kabak ve bulabildiğim ne varsa topluyorum. Biber (“biber için” etiketli) veya kereviz ve havuç, brokoli veya yeşil fasulye ve lahana (“sebze çorbası için”) içeren porsiyonlar yaptım.
Kendi çeşidinizi hazırlamak için biraz soğan ve sarımsağı zeytinyağında soteleyin. Yumuşak olunca domates dilimlerini ekleyin. Bunlar da yumuşayıp kaynamaya başladıktan sonra, diğer sebzeleri pişme süresine göre önce daha sert olacak şekilde ekleyin.
Gerekirse su ekleyin, ancak unutmayın: Dondurucu alanı muhtemelen kısıtlıdır ve karışımı daha sonra istediğiniz zaman inceltebilirsiniz.
Geçen sonbahardan kalan domates atıklarının tümü artık yok oldu. 2022’nin son kilitli bütün domates torbası – en kolay saklama yöntemi ve süpermarket konserve versiyonundan nasıl kurtulduğum – bir haftalık makarna sosu haline geldi.
Diğer domatesler, eski bir arkadaşım Alana Chernila’nın bana The Homemade Pantry: 101 Foods You Can Stop Purchase adlı yemek kitabından öğrettiği kavrulmuş ot formundaki lüks (ama yine de kolay) muameleyi görüyor ve dondurucuda son buluyor. Yapmak.”
Domatesleri dilimler halinde kesin (veya kiraz çeşitleri kullanıyorsanız bütün olarak bırakın). Bunları, parşömen kağıdıyla kaplı kenarlı bir fırın tepsisine et tarafı yukarı bakacak şekilde yerleştirin, diş sarımsak, yağ, tuz ve otlarla süsleyin ve önceden ısıtılmış 275 derecelik fırında birkaç saat kızartın. Soğuduktan sonra doğrudan buzdolabı poşetine konulur.
Çıkarılan donmuş torba, makarna sosuna veya (krema ilavesiyle) domates çorbasına dönüşüyor; her zaman yetenekli dondurucunun destekleyici bir rol oynadığı, geçen yazın bahçe ödülünün nihai son noktası.
Margaret Roach web sitesinin ve podcast’in yaratıcısıdır Bahçeye giden bir yolve aynı isimde bir kitap.
Konut gayrimenkul haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun. Bizi Twitter’da takip edin: @nytrealestate.