zenrcade
Active member
Jerry O’Leary Guatemala, Kosta Rika, İngiltere, Fransa ve İtalya’da yaşadı. Ancak 1980’den itibaren ana ikametgahını sürdürdüğü Seattle’ı hiçbir zaman tamamen terk etmedi. Sonunda sonsuza kadar kalma kararını verdiğinde, Seattle’ın kendisine eskisi kadar uygun olmadığını görünce şaşırdı.
Avukat olarak çalışan ve ailesinin doğal kaynaklar şirketlerindeki ticari çıkarlarının yönetilmesine yardımcı olan 71 yaşındaki hevesli sanat koleksiyoncusu Bay O’Leary, “Artık yaşlı bir insanım ve Seattle’dan daha sessiz bir şey istedim” dedi. “Dışarı çıkıp Seattle’ın sunduğu her şeye erişemiyordum, bu yüzden Seattle’da yaşamak için prim ödemenin değeri giderek azalıyordu.”
Yakındaki Bainbridge Adası’nı denedi ama pek başarılı olamadı ile sessizlik. Böylece Seattle’ın yaklaşık 35 mil güneyinde, canlı bir sanat ortamına sahip daha küçük bir şehir olan Tacoma’ya yerleşti.
Ev yerine apartman satın almayı planladı, ancak çok az cazip seçenek buldu, bu yüzden beğendiği beş binayı seçti ve birinin müsait olmasını bekledi. Yaklaşık bir yıl sürdü, ancak 2009 yılında ölen üretken bir yerel mimar olan Alan C. Liddle tarafından 1980 yılında tasarlanan bir binada 2.200 metrekarelik bir daire nihayet piyasaya çıktı. Bay O’Leary, salgının başlangıcında, Mart 2020’de yaklaşık 700.000 dolara satın aldı.
“Puget Sound ve Vashon Adası’nın güzel bir manzarası var ve tekne trafiğini görebiliyorum” dedi. “Yaşamak için güzel bir yer.”
Bay O’Leary odanın temellerini beğenmişti ama kırk yıllık iç mekanın tamamen yenilenmeye ihtiyacı vardı. Bu amaçla Seattle merkezli bir mimarlık firması olan Hoedemaker Pfeiffer’a başvurdu ve iki temel talepte bulundu.
“İlk olarak sanat eserlerimin yarısından fazlasını asla depodan çıkaramayacaktım, bu nedenle sanat eserlerimin mümkün olduğu kadar çoğunu çıkarabileceğim bir yere ihtiyacım vardı” dedi.
Yine de yeni evinin soğuk bir galeriye benzemesini istemiyordu. “Birinci sınıf malzemelerle güzelce yapılmış, ancak herkesin içeri girip kendini rahat hissedebileceği bir şey istedim” dedi. “Kimse içeri girip sandalyeye oturamayacaklarını, duvara dokunamayacaklarını hissetti. Kesinlikle yaşanabilir olması gerekiyordu.”
Hoedemaker Pfeiffer’in ortağı Tim Pfeiffer ve firmanın proje yöneticisi Hana Schooley, bazı cerrahi iyileştirmeler yaparken dairenin orijinal ruhunu korumak istediler. Duvarların çoğunu sağlam bıraktılar, ancak karanlık köşelere güneş ışığını getirmek için bazılarını meşe çıtalı perdelerle değiştirdiler.
Bayan Schooley, “Gerçekten çok uzun bir apartman dairesi olduğundan, bir taraftan diğer tarafa ışık almak zordu” dedi. “Konseptimiz büyük adımlar içermiyordu; aydınlatmayı iyileştirmek ve Jerry için özel bir alan yaratmak için küçük adımlardı.”
Ekranlardan biri oturma odasını çalışma odasına bağlıyor; burada entegre raflar heykellerin sergilenmesi için alan sağlıyor. Bay Pfeiffer, “Burası kesinlikle bir koleksiyoncunun evi,” dedi ve şöyle devam etti: “Belirli parçaların ve diğer bölgelerdeki parça koleksiyonlarının muhteşem manzarası.”
Diğer bölmeler, mutfak ile ana süite giden koridorun yanı sıra ana yatak odası, banyo ve giyinme alanı arasındaki sınırları da ortadan kaldırıyor.
Mimarlar, görsel sıcaklık ve davetkar bir his için nötr tonlarda dokulu malzemelerden oluşan bir palet seçti: Şöminenin etrafında deri kaplamalı Sandalus kuvarsit, banyonun ana zemini ve tuvalet masası için iki tür kireç taşı ve ince desenli çile duvar panelleri Bay O’Leary’nin yatağının her tarafı ve büyük sanat sergisi duvarları açık kahverengi boyayla kaplıydı.
Mekanı, oturma odasındaki Guillerme et Chambron imzalı 1960’lardan kalma heykelsi ahşap koltuk; aynı mobilya üreticisinden yemek masası ve sandalyeler; ve dokulu keten kumaşlar ve yün halılar.
Ancak bunların hiçbiri çabuk olmadı.
Bay O’Leary daireyi, pandemi nedeniyle bakım evine taşınması geciken yaşlı bir satıcıdan satın almıştı ve bu nedenle, kapatmanın ardından dokuz ay boyunca orada yaşamaya devam etmesine izin vermişti. Bay Pfeiffer’in kayınbiraderi Treleven Proje Yönetimi’nden Tom Treleven ancak 2020’nin sonunda taşınınca inşaata başlayabildi.
Bay O’Leary, 700.000 dolar daha harcadıktan sonra Mart 2022’de yeni evine taşındı. “Olağanüstü” dedi. “Güzel bir yer. Mekanlar tam olarak umduğum gibi, çok rahat ve doğal bir şekilde çalışıyor.”
Şu ana kadar sanat koleksiyonunun yaklaşık yüzde 70’ini – önceki evinde olduğundan çok daha fazla – sergilemeyi başardığını tahmin ediyor.
Tacoma’da büyüyen Bay Pfeiffer da bitmiş daireden ve çevresinden aynı derecede etkilenmişti. “Jerry’ye bahsetmiştim” dedi, “‘Biliyorsun, eğer bu evi satmaya karar verirsen, üzerinde benim adım olacak.'”
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.
Avukat olarak çalışan ve ailesinin doğal kaynaklar şirketlerindeki ticari çıkarlarının yönetilmesine yardımcı olan 71 yaşındaki hevesli sanat koleksiyoncusu Bay O’Leary, “Artık yaşlı bir insanım ve Seattle’dan daha sessiz bir şey istedim” dedi. “Dışarı çıkıp Seattle’ın sunduğu her şeye erişemiyordum, bu yüzden Seattle’da yaşamak için prim ödemenin değeri giderek azalıyordu.”
Yakındaki Bainbridge Adası’nı denedi ama pek başarılı olamadı ile sessizlik. Böylece Seattle’ın yaklaşık 35 mil güneyinde, canlı bir sanat ortamına sahip daha küçük bir şehir olan Tacoma’ya yerleşti.
Ev yerine apartman satın almayı planladı, ancak çok az cazip seçenek buldu, bu yüzden beğendiği beş binayı seçti ve birinin müsait olmasını bekledi. Yaklaşık bir yıl sürdü, ancak 2009 yılında ölen üretken bir yerel mimar olan Alan C. Liddle tarafından 1980 yılında tasarlanan bir binada 2.200 metrekarelik bir daire nihayet piyasaya çıktı. Bay O’Leary, salgının başlangıcında, Mart 2020’de yaklaşık 700.000 dolara satın aldı.
“Puget Sound ve Vashon Adası’nın güzel bir manzarası var ve tekne trafiğini görebiliyorum” dedi. “Yaşamak için güzel bir yer.”
Bay O’Leary odanın temellerini beğenmişti ama kırk yıllık iç mekanın tamamen yenilenmeye ihtiyacı vardı. Bu amaçla Seattle merkezli bir mimarlık firması olan Hoedemaker Pfeiffer’a başvurdu ve iki temel talepte bulundu.
“İlk olarak sanat eserlerimin yarısından fazlasını asla depodan çıkaramayacaktım, bu nedenle sanat eserlerimin mümkün olduğu kadar çoğunu çıkarabileceğim bir yere ihtiyacım vardı” dedi.
Yine de yeni evinin soğuk bir galeriye benzemesini istemiyordu. “Birinci sınıf malzemelerle güzelce yapılmış, ancak herkesin içeri girip kendini rahat hissedebileceği bir şey istedim” dedi. “Kimse içeri girip sandalyeye oturamayacaklarını, duvara dokunamayacaklarını hissetti. Kesinlikle yaşanabilir olması gerekiyordu.”
Hoedemaker Pfeiffer’in ortağı Tim Pfeiffer ve firmanın proje yöneticisi Hana Schooley, bazı cerrahi iyileştirmeler yaparken dairenin orijinal ruhunu korumak istediler. Duvarların çoğunu sağlam bıraktılar, ancak karanlık köşelere güneş ışığını getirmek için bazılarını meşe çıtalı perdelerle değiştirdiler.
Bayan Schooley, “Gerçekten çok uzun bir apartman dairesi olduğundan, bir taraftan diğer tarafa ışık almak zordu” dedi. “Konseptimiz büyük adımlar içermiyordu; aydınlatmayı iyileştirmek ve Jerry için özel bir alan yaratmak için küçük adımlardı.”
Ekranlardan biri oturma odasını çalışma odasına bağlıyor; burada entegre raflar heykellerin sergilenmesi için alan sağlıyor. Bay Pfeiffer, “Burası kesinlikle bir koleksiyoncunun evi,” dedi ve şöyle devam etti: “Belirli parçaların ve diğer bölgelerdeki parça koleksiyonlarının muhteşem manzarası.”
Diğer bölmeler, mutfak ile ana süite giden koridorun yanı sıra ana yatak odası, banyo ve giyinme alanı arasındaki sınırları da ortadan kaldırıyor.
Mimarlar, görsel sıcaklık ve davetkar bir his için nötr tonlarda dokulu malzemelerden oluşan bir palet seçti: Şöminenin etrafında deri kaplamalı Sandalus kuvarsit, banyonun ana zemini ve tuvalet masası için iki tür kireç taşı ve ince desenli çile duvar panelleri Bay O’Leary’nin yatağının her tarafı ve büyük sanat sergisi duvarları açık kahverengi boyayla kaplıydı.
Mekanı, oturma odasındaki Guillerme et Chambron imzalı 1960’lardan kalma heykelsi ahşap koltuk; aynı mobilya üreticisinden yemek masası ve sandalyeler; ve dokulu keten kumaşlar ve yün halılar.
Ancak bunların hiçbiri çabuk olmadı.
Bay O’Leary daireyi, pandemi nedeniyle bakım evine taşınması geciken yaşlı bir satıcıdan satın almıştı ve bu nedenle, kapatmanın ardından dokuz ay boyunca orada yaşamaya devam etmesine izin vermişti. Bay Pfeiffer’in kayınbiraderi Treleven Proje Yönetimi’nden Tom Treleven ancak 2020’nin sonunda taşınınca inşaata başlayabildi.
Bay O’Leary, 700.000 dolar daha harcadıktan sonra Mart 2022’de yeni evine taşındı. “Olağanüstü” dedi. “Güzel bir yer. Mekanlar tam olarak umduğum gibi, çok rahat ve doğal bir şekilde çalışıyor.”
Şu ana kadar sanat koleksiyonunun yaklaşık yüzde 70’ini – önceki evinde olduğundan çok daha fazla – sergilemeyi başardığını tahmin ediyor.
Tacoma’da büyüyen Bay Pfeiffer da bitmiş daireden ve çevresinden aynı derecede etkilenmişti. “Jerry’ye bahsetmiştim” dedi, “‘Biliyorsun, eğer bu evi satmaya karar verirsen, üzerinde benim adım olacak.'”
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.