Bir kadının inandığı sanatı yapmak için yalnız yaşaması gerekiyordu.

zenrcade

Active member
Roxana Kadyrova, neredeyse on yıl önce 24 yaşında New York’a ilk taşındığında, ezici bir yalnızlık duygusu hissetti. Aslen Moskovalı olarak, yeni bir yerde tek başına olmaktan her zaman keyif almıştı ama bu sefer farklıydı. O zamanlar İngilizcesi pek iyi değildi, bu yüzden dil, bağlantı için başka bir engel haline geldi.

“Sonsuz, korkunç bir yalnızlık çukuruydu. 34 yaşındaki sanatçı Kadirova, “Ve herkesin birbirine destek olduğu bu şehirde, sadece yükün altında yaşıyorsunuz” dedi. Bir kaçış olarak kendini bir ilişkinin içine attı. Aşkta teselli bularak, oyunculuk kariyerini sürdürürken sonraki sekiz yıl boyunca partneriyle önce West Village’da, ardından Greenpoint’te yaşadı.

Ancak Nisan 2022’de ayrıldılar. Kadirova, yapmak istediği işi yapabilmek için kendi başına olması ve bir kez daha kimseye ya da hiçbir şeye bağlı olmadığını hissetmesi gerektiğini söyledi. Güvencesizliğe ihtiyacı vardı.


Yıllar sonra ilk kez bir ev avına çıkan Kadirova, olacaklara hazır değildi. Eşyalarını (“garip, ürkütücü bir yer” olarak tanımladığı) bir depoya götürdü ve ava başladığında arkadaşının kanepesinde uyuyordu.


Teklifler için StreetEasy’yi aramak başarısız oldu – tanıştığı her temsilci ona başvurması gereken “Kafkavari” bir belge listesi verdi. Referansı yoktu, kredi geçmişi negatifti ve düzenli maaş bordrosu yoktu (geliri çoğunlukla serbest fotoğraf çekimlerinden geliyordu).

Sonunda, kiracıları doğrudan ev sahiplerine bağlayan bir Facebook grubunda reklamı yapılan Brooklyn, Bushwick’te güneşli, çatı katı tarzı bir apartman dairesine rastladı. Yaşamak ve stüdyo olarak ideal bir yer gibi görünüyordu. Bayan Kadırova kişisel muayene için geldiğinde, ev sahibi ona internette yayınlanan dairenin zaten kiralık olduğunu bildirdi, ancak ona aynı binadaki başka bir daireyi gösterdi.

Ev sahibi eskiden bir sanatçıydı, bu yüzden onun durumunu anladı. Bayan Kadyrova şimdi dönüştürülmüş Bushwick fabrikasında yaşıyor.


BUSHWICK, BROOKLYN | 2.350 dolar

Roxana Kadyrova, 34


Meslek: Bayan Kadyrova, Columbia Üniversitesi’nde Güzel Sanatlar Yüksek Lisansını sürdüren bir sanatçı ve fotoğrafçıdır. O da resmen Moskova’da bir aktris olarak eğitildi.

Ev hapsi hakkında: Kadırova, “Mobilyaya çok bağlıyım çünkü evinizden çıktığınızda mobilyalar eviniz oluyor ve bu yerçekimi oluyor” dedi. “Sanırım partnerimden ayrıldıktan sonra buna alıştım. Sokakta bulduğum şeyler veya bazı aptalca satışlar gibi rastgele şeylerdi. Bana geçmiş duygusu verdi çünkü bu şehre geldiğimde geçmişim yokmuş gibi hissettim. Eğer şehir size yerçekimi veremiyorsa, o zaman belki nesneler verebilir.”

Sanat yapmak için: “Fotoğraf dışında başka şeyler de yapıyorum. Şu anda bu tür bir alter ego karakteri üzerinde çalışıyorum, bu kocaman adam ama kafası yok ve ben onun içindeyim. Giyilebilir bir heykel gibi” dedi.


Kadyrova, oyunculuk kariyerine Moskova’da ağırlıklı olarak tiyatro ve pembe dizilerde başladı. 2010’ların başında Fas’ta yaşarken Game of Thrones’un 3. Sezon finalinde rol aldı. Bayan Kadirova, bu rolün ona New York’a taşınmak için güven verdiğini söyledi. “Bir dakika, sınır yok diye düşündüm. Neden bu tek yerdeyim? Devam etmek istiyorum” dedi.

New York’a geldiğinde oyunculuğa devam etti, ancak Kadırova’nın babası 2020’de pandemik kilitlenme sırasında öldükten sonra kedere boğuldu. İşte o zaman fotoğrafçılığı keşfetti. “Çıkış yoktu. Ben de içimdeki tüm bunları ifade etmek için bu fotoğrafları çekmeye başladım” dedi. “Sonra anladım ki her resim koca bir dünya olabilir. Ve koca bir dünya yarattığınız gerçeği üzerinde çok fazla gücünüz ve kontrolünüz var.”

Yeni dairesine taşındıktan bir ay sonra, Mayıs 2022’de Columbia Üniversitesi’nin güzel sanatlar yüksek lisans programına kabul edildi. Heyecanlıydı – bir görsel sanatçı olarak sağlamlaşmasına yardımcı olabilirdi.


Ancak bir sorun olurdu: Manhattan’daki West 116th Street civarındaki Bushwick’ten Morningside Heights’a gidip gelmek.

Bayan Kadırova’nın üç farklı trene binmesi gerekiyor ve evinden kampüse varması günün saatine ve trenler arasında ne kadar beklemesi gerektiğine bağlı olarak bir ila üç saat arasında sürebiliyor. Kolay değildi, ama sınıf için okumak için işe gidip geliyor.

Bu Bayan Kadirova’nın tamamen kendine ait olduğu ilk daire. Onunla istediğini yapabilmekten ve onu yeni keşfettiği bağımsızlığını demirlemek için boş bir sayfa olarak kullanmaktan keyif alıyor. 20’li yaşlarının başında bir yataktan diğerine geçerken oluşan bir alışkanlık olan Kadırova Hanım, şiltesini yerde bırakarak uyuyor ama artık estetik bir tercih.

Alan tamamen açık, uyku alanını mutfaktan ve yaşam alanından ayıran duvarlar yok, bu nedenle alanlar arasında hareketli bariyerler oluşturmak için perdeler astı. Perdeler, apartmanda fotoğraf çekimleri yaparken mobilyalarını gizlemek için de kullanışlıdır. Bayan Kadırova, bu projelerden elde edilen gelirin kirasını ödemeye gittiğini söyledi.

Bayan Kadırova ayrıca bazı beklenmedik komşuları da fark etti: pencerelerinin yanındaki bir deliğe yuva yapmış bir çift serçe. İsimleri Andres ve Pedro. Onlara bakmayı seviyorum” dedi.


Dairenin bir diğer özelliği de tren istasyonu yanında olması ve pencerelerinin raylara bakmasıdır.

Bayan Kadirova, “Bir tren istasyonunda yaşamak gibi” dedi. “İnsanları görüyorsunuz, izleri görüyorsunuz, olan her şeyi görüyorsunuz. Geceleri sadece telefonlarına bakan ve parkalarına sarınmış bir sürü üzgün görünen insan var.”

Birkaç dakikada bir geçen trenin gümbürtüsüne Kadırova Hanım’ın alışması biraz zaman aldı. Görüştüğü kişinin uykusu hafif, bu yüzden tren onu uyandırmasın diye geceleri kulaklarını kapatıyor, dedi.

Ama şimdi tanıdık ses bir ninni gibi ve zamanı söylemek için bunu kullanabiliyor ve kendisine “Nabız Koruyucusu” diyor. Bayan Kadırova, “Sabahları kalp atışlarım aşırı derecede yoğunlaştığı için uyanıyorum” dedi. “Ve sonra yavaşladığında saat 22.00 veya 23.00 olduğunu biliyorum.”