zenrcade
Active member
Pandeminin ilk günlerinde Jonathan Travis ve arkadaşı Ethan Rafii, büyük hayaller kurmaya başladıklarında başka bir arkadaşlarının New York City dışındaki kır evini ziyaret ediyorlardı. Peki ya kaynaklarını birleştirip birlikte bir ev alsalardı?
Finans alanında çalışan ve Japon çay şirketi Kettl’in ortağı olan 38 yaşındaki Bay Rafii, “Dürüst olmak gerekirse mantar deneyimi yaşadık” dedi. O ve Bay Travis, sanata olan ortak tutkuları sayesinde arkadaş olmuşlardı.
O akşam vakit geçirirken Bay Travis, ortak bir evin sadece Manhattan’daki apartman dairelerinden kaçmak için bir sığınak olamayacağını, aynı zamanda koleksiyonlarını sergileyebilecekleri ve belki de bir sanatçı rezidansı açabilecekleri bir yer olabileceğini öne sürdü.
Bay Rafii bunun harika bir fikir olduğunu kabul etti ancak bunu bir daha duymayı beklemiyordu. Bay Rafii, “Ertesi gün bana ev göndermeye başladı” dedi. “Ve bu adamın ciddi olduğunu fark ettim.”
37 yaşındaki Bay Travis için birlikte bir ev satın almak çok mantıklıydı. “Bu bir göz açıcıydı” dedi. “İkimiz de bekarız, ailesiz, öyleyse neden bunu birlikte yapmıyoruz?”
Çok sayıda galerinin oraya yerleşmesine yardımcı olduktan sonra TriBeCa’nın bir sanat merkezi olarak ortaya çıkmasında etkili olan sanat odaklı emlakçı Bay Travis’in bir seçenekler listesi hazırlaması uzun sürmedi. Bir günlük ev arayışının ardından istedikleri yeri buldular: Chappaqua, New York’ta 5.000 metrekarelik tuhaf bir malikane.
19. yüzyılın sonlarına ait evin yüksek tavanları, yüksek kemerli pencereleri ve baktığınız her yerde organik kıvrımları vardı. Bay Travis’in belirttiği gibi, “Katedral benzeri bir havası vardı.”
Evde bırakılan belgelerden oluşan bir dosyada, evin Max Wolfe adlı bir doktor tarafından sağlıklı yaşam merkezi olarak inşa edildiği belirtiliyor. Mülk, eksantrik çekiciliğini artıran “Kırmızı Başlıklı Kız” filmindeki kurtlardan biri de dahil olmak üzere yıpranmış heykellerle doluydu.
Arkadaşlar mülkü 1,65 milyon dolara satın almayı kabul etti ve Ekim 2020’de kapandı. Evin asıl sahibinin adından ve kurt heykelinden esinlenerek eve Kurt Tepesi adını verdiler. Daha sonra onu modernize etmek için iç mimar Rachel Holzman’ı işe aldılar. Bay Travis ve Bay Raffi evin karakterini korumak istediler ancak Bayan Holzman’dan modası geçmiş banyoları ve mutfağı yenilemesini ve yıpranmış ahşap zeminleri ve alçı duvarları yenilemesini istediler.
Bayan Holzman, “Her şeyin son derece temiz ve yaşanabilir olmasını istedik” dedi. “Tarafsız kalmak ama yine de ilgi çekici olmak istedik ki sanat kendi adına konuşsun.”
Böylece ahşap zeminleri koyu kahverengiye boyadılar, kapıları ve iç ahşap işçiliğini antrasit griye boyadılar ve duvarların çoğunu beyaza boyadılar. Koyu gri yemek odası ve macun rengi kış bahçesi gibi daha samimi odalarda daha güçlü renkler kullanıldı.
Evin en dramatik yenilenmesi için arkadaşlar, sanatçı Simone Bodmer-Turner’ı büyük odadaki şöminenin üzerinde dönen ve alçalan alçı dalgalarından yapılmış bir duvar kaplaması tasarlayıp yerleştirmesi ve bir yakacak odun tutucusu ve bank oluşturması için görevlendirdi.
Bay Raffi, “Sanatçıların iddialarını üstlenmeleri bizim için önemliydi” dedi. “Ve kesinlikle bunu başardı.”
Başka bir sanatçı olan Minjae Kim’den büyük odadaki iki beyaz keten kanepenin arasında duran uzun, rustik bir sehpa da dahil olmak üzere özel ahşap masalar yapmasını istediler.
Toplamda evi modernleştirmek için yaklaşık 500.000 dolar harcadılar ve ardından evi yüzden fazla sanat eseriyle doldurdular. Ancak sergilenen sanat değişmeye devam ediyor. Yılda iki kez, arkadaşlar gelecek vaat eden bir sanatçıyı seçiyor ve ona dört ay boyunca stüdyo alanı sunuyor; bazen evde, bazen başka bir yerde. Daha sonra evde bir sergi sunuyorlar.
Bay Rafii, her serginin “tüm bu sanatçıların, koleksiyoncuların, galericilerin ve arkadaşların sanatçının çalışmalarını kutlamak için bir araya geldiği büyük bir parti” olduğunu söyledi.
Eserin satılması durumunda, ikamet masrafları karşılandıktan sonra paranın yarısı sanatçıya, diğer yarısı ise kendi seçecekleri kar amacı gütmeyen bir kuruluşa gidiyor. Bay Travis ve Bay Rafii’nin hiçbir şey kazanmadığını söylediler.
Haziran ayında TGI Adalet Projesi’ne fon bağışlamayı seçen Amorelle Jacox’un çalışmalarına yer verildi. Geçtiğimiz kış, Kuzey Carolina’da okuduğu ilkokulun sanat programına bağışta bulunan Telvin Wallace’ı ağırladı.
İki arkadaşın birlikte mülk satın alması riskli görünebilir, ancak Bay Travis ve Bay Rafii şu ana kadar anlaşmazlık konusunda endişelenemeyecek kadar eğlenmekle meşguldü. İstedikleri zaman evde tek tek veya birlikte kalırlar ve ailelerini ve arkadaşlarını düzenli olarak orada ağırlarlar.
Bay Travis, “Burası büyük bir yer” diyerek herkese dağılma alanı verirken arkadaşlarının da tutku projelerini sürdürmelerine olanak tanıdı. “Neden bunu yapmamalıyız?”
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.
Finans alanında çalışan ve Japon çay şirketi Kettl’in ortağı olan 38 yaşındaki Bay Rafii, “Dürüst olmak gerekirse mantar deneyimi yaşadık” dedi. O ve Bay Travis, sanata olan ortak tutkuları sayesinde arkadaş olmuşlardı.
O akşam vakit geçirirken Bay Travis, ortak bir evin sadece Manhattan’daki apartman dairelerinden kaçmak için bir sığınak olamayacağını, aynı zamanda koleksiyonlarını sergileyebilecekleri ve belki de bir sanatçı rezidansı açabilecekleri bir yer olabileceğini öne sürdü.
Bay Rafii bunun harika bir fikir olduğunu kabul etti ancak bunu bir daha duymayı beklemiyordu. Bay Rafii, “Ertesi gün bana ev göndermeye başladı” dedi. “Ve bu adamın ciddi olduğunu fark ettim.”
37 yaşındaki Bay Travis için birlikte bir ev satın almak çok mantıklıydı. “Bu bir göz açıcıydı” dedi. “İkimiz de bekarız, ailesiz, öyleyse neden bunu birlikte yapmıyoruz?”
Çok sayıda galerinin oraya yerleşmesine yardımcı olduktan sonra TriBeCa’nın bir sanat merkezi olarak ortaya çıkmasında etkili olan sanat odaklı emlakçı Bay Travis’in bir seçenekler listesi hazırlaması uzun sürmedi. Bir günlük ev arayışının ardından istedikleri yeri buldular: Chappaqua, New York’ta 5.000 metrekarelik tuhaf bir malikane.
19. yüzyılın sonlarına ait evin yüksek tavanları, yüksek kemerli pencereleri ve baktığınız her yerde organik kıvrımları vardı. Bay Travis’in belirttiği gibi, “Katedral benzeri bir havası vardı.”
Evde bırakılan belgelerden oluşan bir dosyada, evin Max Wolfe adlı bir doktor tarafından sağlıklı yaşam merkezi olarak inşa edildiği belirtiliyor. Mülk, eksantrik çekiciliğini artıran “Kırmızı Başlıklı Kız” filmindeki kurtlardan biri de dahil olmak üzere yıpranmış heykellerle doluydu.
Arkadaşlar mülkü 1,65 milyon dolara satın almayı kabul etti ve Ekim 2020’de kapandı. Evin asıl sahibinin adından ve kurt heykelinden esinlenerek eve Kurt Tepesi adını verdiler. Daha sonra onu modernize etmek için iç mimar Rachel Holzman’ı işe aldılar. Bay Travis ve Bay Raffi evin karakterini korumak istediler ancak Bayan Holzman’dan modası geçmiş banyoları ve mutfağı yenilemesini ve yıpranmış ahşap zeminleri ve alçı duvarları yenilemesini istediler.
Bayan Holzman, “Her şeyin son derece temiz ve yaşanabilir olmasını istedik” dedi. “Tarafsız kalmak ama yine de ilgi çekici olmak istedik ki sanat kendi adına konuşsun.”
Böylece ahşap zeminleri koyu kahverengiye boyadılar, kapıları ve iç ahşap işçiliğini antrasit griye boyadılar ve duvarların çoğunu beyaza boyadılar. Koyu gri yemek odası ve macun rengi kış bahçesi gibi daha samimi odalarda daha güçlü renkler kullanıldı.
Evin en dramatik yenilenmesi için arkadaşlar, sanatçı Simone Bodmer-Turner’ı büyük odadaki şöminenin üzerinde dönen ve alçalan alçı dalgalarından yapılmış bir duvar kaplaması tasarlayıp yerleştirmesi ve bir yakacak odun tutucusu ve bank oluşturması için görevlendirdi.
Bay Raffi, “Sanatçıların iddialarını üstlenmeleri bizim için önemliydi” dedi. “Ve kesinlikle bunu başardı.”
Başka bir sanatçı olan Minjae Kim’den büyük odadaki iki beyaz keten kanepenin arasında duran uzun, rustik bir sehpa da dahil olmak üzere özel ahşap masalar yapmasını istediler.
Toplamda evi modernleştirmek için yaklaşık 500.000 dolar harcadılar ve ardından evi yüzden fazla sanat eseriyle doldurdular. Ancak sergilenen sanat değişmeye devam ediyor. Yılda iki kez, arkadaşlar gelecek vaat eden bir sanatçıyı seçiyor ve ona dört ay boyunca stüdyo alanı sunuyor; bazen evde, bazen başka bir yerde. Daha sonra evde bir sergi sunuyorlar.
Bay Rafii, her serginin “tüm bu sanatçıların, koleksiyoncuların, galericilerin ve arkadaşların sanatçının çalışmalarını kutlamak için bir araya geldiği büyük bir parti” olduğunu söyledi.
Eserin satılması durumunda, ikamet masrafları karşılandıktan sonra paranın yarısı sanatçıya, diğer yarısı ise kendi seçecekleri kar amacı gütmeyen bir kuruluşa gidiyor. Bay Travis ve Bay Rafii’nin hiçbir şey kazanmadığını söylediler.
Haziran ayında TGI Adalet Projesi’ne fon bağışlamayı seçen Amorelle Jacox’un çalışmalarına yer verildi. Geçtiğimiz kış, Kuzey Carolina’da okuduğu ilkokulun sanat programına bağışta bulunan Telvin Wallace’ı ağırladı.
İki arkadaşın birlikte mülk satın alması riskli görünebilir, ancak Bay Travis ve Bay Rafii şu ana kadar anlaşmazlık konusunda endişelenemeyecek kadar eğlenmekle meşguldü. İstedikleri zaman evde tek tek veya birlikte kalırlar ve ailelerini ve arkadaşlarını düzenli olarak orada ağırlarlar.
Bay Travis, “Burası büyük bir yer” diyerek herkese dağılma alanı verirken arkadaşlarının da tutku projelerini sürdürmelerine olanak tanıdı. “Neden bunu yapmamalıyız?”
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.