zenrcade
Active member
Bahar her yıl renkli olarak açılır, evet, ama aynı zamanda sesle. Ve ne yazık ki bir kısmı bahçelerimizden gelen gürültüde de var.
Maryland merkezli bir doğa bilimci ve doğa yazarı olan Nancy Lawson, kurbağaların veya kuşların seslerinden bahsederken “gürültü” kelimesini kullanıyor. İnsanlığın sesine – biçme makinelerinin, üfleyicilerin ve motorlu testerelerin gürültüsüne – atıfta bulunduğunda, bunu gürültü, daha spesifik olarak “antropojenik gürültü” olarak tanımlıyor.
Tanımı: “Saygısız olan ve diğer tüm sesleri ayaklar altına alan” bir şey, dedi, “çoğu zaman gereksiz bir kabalık” ile.
Bugünlerde çoğu mahallede yaygın olan gürültüyle birbirimizi delirtmiyoruz. “Hayvanların duyuları aracılığıyla iletişim kurma yollarından bazılarını boğuyoruz,” dedi, “duyuları aracılığıyla dünyayı algılamak.”
Bu, iletişimin maskelendiği ve avcı uyarılarının ve diğer hayati sinyallerin bastırıldığı anlamına gelir.
Bize sunduğu meydan okuma: “Bir düşünelim, komşularımız da öyle. Ve öylece içeri girip gürültü önleyici kulaklık takamazlar.”
Ancak son kitabı Wildscape: Trilling Chipmunks, Beckoning Blooms, Salty Butterflies ve Other Sensory Wonders of Nature’da ayrıntılarıyla anlattığı gibi gürültü, sunduğumuz tek hakaret olmaktan çok uzak. İçinde Bayan Lawson, doğanın işleyişinin ne kadar kırılgan ve değerli olduğunu bize göstermek için bilimsel araştırmaları ve kendi mahrem açık hava deneyimlerini bir araya getiriyor.
Aslında, bugün bahçıvanlar, yerel bitkileri kullanarak habitat bahçeciliğinin öneminin ve bunun böceklere ve diğer yaban hayatına sağlayabileceği faydaların birkaç yıl öncesine göre daha fazla farkındalar. Yine de – nazikçe bahçe yapmaya istekli olanlar tarafından bile kullanılan – birçok geleneksel peyzaj uygulamasının, çok çeşitli hayvan sakinleri için istenmeyen olsa da ciddi sonuçları vardır.
Tıpkı yerli yer arılarının ilkbaharda yuvalarını doldurması, girişlerini engellemesi ve neredeyse tüm sıkı çalışmalarını boşa çıkarması gibi bir bahçe malçlanabilir.
Biçilmiş bir manzara, gün boyunca uzun çimenlerde dinlenebilen ateşböcekleri de dahil olmak üzere birçok canlı için uygun değildir. Çok dikkatli temizlik, dişi ateşböceklerinin yumurtalarını bıraktığı yerler ve ateşböceği larvaları için bir besin kaynağı olan sümüklüböceklerin ve salyangozların en sevdiği uğrak yerleri olan yosunları, ölü odunları ve yaprak çöplerini yok eder.
Bayan Lawson, “Bunlar, sincapların ve kuşların da tam olarak ihtiyaç duyduğu şeyler” dedi. “Ve bizim de ihtiyacımız var.”
Sadece bizim değil, duyularımızla dünyayı görmemize (ve duymamıza, dokunmamıza, tatmamıza ve koklamamıza) meydan okuyor. Kitabı bu algı kapılarını vurgulayan bölümlere ayırarak -Scentscape, Soundscape, Tastescape, Touchscape ve Sightscape- kesintiyi azaltmak için yapabileceğimiz ayarlamalar önerir.
Açık havada çok kültürlü dünya
Doğuştan kısmen sağır olan Bayan Lawson için ses manzarasının özel bir anlamı var. Bu, diğer hayvanların statik elektriğe uyum sağlamaya ve bununla baş etmeye çalışırken karşılaşabilecekleri engellerin farkına varmalarını sağladı.
Geri çevirebilir miyiz – ve belki de her yerde bulunan başka bir insan yapımı çevre kirletici olan yapay ışıklardan gelen gece parlamasını azaltabilir miyiz? (Hızlı, daha hata dostu bir düzeltme: Dış mekan ışıklarına hareket algılama sensörleri takın ve dalga boyları daha az türü çeken kehribar rengi LED ampuller kullanın.)
Başka bir deyişle: Kolay.
Wildscape’te şöyle yazıyor: “Yerel çevreye olması gerektiği gibi ev gibi davranırsanız, dünyadaki her ülkeden insanları ziyaret ettiğinizde öğreneceğinizden daha fazla kültür, fikir ve yaşam biçimi hakkında bilgi edineceksiniz.” dünya.”
Bazen, dedi, mesele bir şey yapmak değil, tam tersi: çok sık biçmeyi bırak; Yaprakları üflemeyi bırak. “Bu duyusal rahatsızlıkları durdurun,” dedi.
Böcek ilacı kullanmak gibi zarar verebileceğini bildiğimiz eylemlerde bile, bizi uyardığı sadece doğrudan zarar değildir.
“Koku rahatsızlığına neden olan kokuların salınmasının, çiçek kokusunu ve arıların ihtiyaç duydukları çiçek kaynaklarını bulma yeteneklerini etkileyebileceği ortaya çıktı,” dedi genellikle fark edilmeyen bir Scentscape ihlali.
Gürültünün de beklenmeyen etkileri vardır, örn. B. pamukçukların ve ağaç kırlangıçlarının yuva yapma başarısını azaltır ve baykuş ve yarasaların yiyecek aramalarını azaltır.
Ya da şu: Bayan Lawson, arabalar geçerken, yol kenarında beslendiği süt otuna doğru fırlayan bir kral tırtılı fark etti. Bulduğu bir makale aynı tepkiyi ve trafik stresindeki hayvanların daha önce hiç belgelemedikleri araştırmacıları nasıl ısırdığını belirtiyordu.
sessizlik lütfen Biz yalnız değiliz.
“Gönüllü Hazineleri”
Bayan Lawson’ın bir önceki kitabı The Humane Gardener: Nurturing a Backyard Habitat for Wildlife 2017’de yayınlandı. O ve kocası 2000 yılında Maryland, Sykesville’deki evlerini satın aldıklarında, mülk yaşam alanından başka her şeydi. Kendisinin tanımladığı gibi, 2,23 dönümlük arazide “yaklaşık iki dönümlük biçilmiş çim ve küçük, hasta bir gül fidanı” vardı.
İlk yaz dev bir pokeweed’in (Phytolacca americana) birdenbire ortaya çıktığını gördüğünü hatırladı ve ‘Bu çok güzel’ diye düşündüm. tercih: Kafayı (ve harika kök sistemini) hendekleyin, tahmin ettiler.
Bunun yerine, biçmek gibi, kendi yoluna gitti – ama çekimser kaldı ve sonunda bir tarla süpürgesi (Andropogon virginicus) ve mor dantel çimen (Tridens flavus) ile sonuçlandı. Çim geleneğine geriye kalan tek selam, köpek yürüyüşçüleri ve diğer yayalar için cadde boyunca biçilmiş bir şerittir. Topluluğunuzun kaldırımları yok.
Çift ayrıca amfibi sesleriyle dolu küçük bir gölet kazdı.
Bayan Lawson, sassafras (Sassafras albidum), sumak (Rhus) ve kara kiraz (Prunus) gibi “kendi kendine gelen pek çok tür de dahil olmak üzere” eski çimlerinde ortaya çıkan şeyin “küçük bir ormanlık alan” olduğunu söyledi. Serotina).
İçeride gizlenmiş bir teras, insan ziyaretçileri bir süre oturup izlemeye, dinlemeye ve nefes almaya davet ediyor. İlkbaharda, sarı çiçekli bir Carolina jessamine asması (Gelsemium sempervirens) bitişik güverte korkuluğundan basamaklanarak odayı kokuyla doldurur.
Manzara hakkında “Temmuz ayında bana küçük bir yağmur ormanı gibi görünüyor” dedi. “O kadar gölgeli ki, gölgelik sayesinde sıcak bir günde bile çok daha serin.”
“Gönüllü hazineleri” ve birçok bitki ile yer şekillendi. Bayan Lawson, eskiden odada gezinmekte güçlük çeken ve nereye gideceğini bilmeyen uzun süreli müteahhitinin yakın zamanda yaptığı bir ziyareti anlatıyor. Artık. Aşırı büyümüş bitkiler arasındaki yollar da buna yardımcı oluyor.
“İşleri daha doğal yapmaya çalışırken ve bu geçişi yaparken zor,” dedi, “çünkü uzun bir süredir insanların bunu gerçekten anlamadığı garip bir dönem var.”
Aşırı büyümüş olmayan bahçeler bile çim takıntılı komşulardan şikayet ediyor. Yakınlardaki Columbia, Maryland’de, Bayan Lawson’ın kız kardeşi Janet Crouch, tozlayıcı bahçesi konusunda ev sahipleri derneğiyle yıllarca süren davadan sonra zor yoldan öğrendi. Maryland ev sahipleri derneklerinin sakinlerin çimlere sahip olmasını zorunlu kılmasını engelleyen bir eyalet yasasına ilham vererek kazandı.
Gördüklerinde iyi olduğunu bilen yaban hayatı için bir zaferdi.
Bayan Lawson, “Peyzaj mimarları, insanları evlerinde hissettirmek için bir yer duygusu yaratmanın önemini sıklıkla vurgular” diye yazıyor. “Ama vahşi dostlarımız tam olarak nerede olduklarını biliyorlar.”
Hayvanların, zorunlu biçme düzenlemeleri ve zorunlu temizlik tarafından boşa harcanan yaşamın tüm ham maddelerine erişmesi gerekir. Yosun kaplı bir çıkıntının dizginlerini serbest bırakın ve ilkbaharda çıplak yamalar fark edebilirsiniz – bu, doğu phoebes, wrens, orioles, baştankaralar ve diğer kuşların yuvalarına parçalar kattığının bir işaretidir.
Tabii ki, tüm gönüllü bitkiler neşe getirmez. Mücadele edilecek uzunbacak otu (Microstegium vimineum) var. Bayan Lawson, mavi sis çiçeği (Conoclinium coelestinum) ve üç kelebek türüne ev sahipliği yapan ısırgan otu (Boehmeria cylindrica) da dahil olmak üzere, onları geride bırakacağını umduğu çok yıllık yerel bitkilerle deneyler yapıyor. Kuzey Denizi yulafı (Chasmanthium latifolium) başka bir sadık temsilcidir.
“İnvaziv prosedürleri ortadan kaldırmak için neler yapabileceğimi görmekten gerçekten keyif aldım” dedi.
Geç kemik başlangıcı (Eupatorium serotinum), “dengeyi yerli bitkilere kaydırmama yardımcı olan” kendiliğinden bir müttefiktir, dedi ve sadece yaz sonundan sonbaharda çiçek açması nedeniyle değil. Yaprakları pirolizidin alkaloidleri, savunmalarını güçlendirmek için kral kelebekleri üzerinde çalışırken zarar görmüş veya solmuş yapraklardan çıkardığı kimyasallar içerir.
Duyun: Yapraklarda bir hışırtı
Tempoyu yavaşlatır ve dinginliği geliştirirsek, bu tür şeyleri görme veya kuş cıvıltısını tanımayı öğrenme fırsatımız olur. Belki de öyle bir bağlantı kuracağız ki, sonunda yaprak yığınında hareket eden bir yılan ile onu yukarı fırlatan bir Doğu Towhee veya başka bir serçe veya içine kafa üstü dalan bir sincap arasındaki ince ses farkını duyacağız.
“Ancak, yerin hışırdadığı noktaya gelmek için,” diye yazıyor, “bir yaprağın tırmıklanmadan, parçalanmadan veya uçup gitmeden kendi isteğiyle düşmesine, kahverengiye dönmesine ve kendi kendine kurumasına izin vermelisiniz – çevre düzenlemesi versiyonu ”invaziv kozmetik cerrahi.”
Bununla birlikte, bazen sessiz olmak için çok fazla iş varmış gibi hissettirir, özellikle Doğu’nun acı tatlısı (Celastrus orbiculatus) veya Bradford armudu (Pyrus calleryana) gibi endişe verici odunsu istilacılar mülkün kenarlarından istila ederken.
Tutumları: ilerleme, mükemmellik değil.
“Dengeyi önemli ölçüde değiştirdiğim gerçeğine odaklanmaya çalışıyorum” dedi. “Daha önce burada bize veya vahşi yaşama yardımcı olacak hiçbir şey yoktu. Şimdi var.”
Margaret Roach, web sitesinin ve podcast’in yaratıcısıdır. Bahçeye giden bir yolve aynı isimli bir kitap.
Konut gayrimenkul haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.
Maryland merkezli bir doğa bilimci ve doğa yazarı olan Nancy Lawson, kurbağaların veya kuşların seslerinden bahsederken “gürültü” kelimesini kullanıyor. İnsanlığın sesine – biçme makinelerinin, üfleyicilerin ve motorlu testerelerin gürültüsüne – atıfta bulunduğunda, bunu gürültü, daha spesifik olarak “antropojenik gürültü” olarak tanımlıyor.
Tanımı: “Saygısız olan ve diğer tüm sesleri ayaklar altına alan” bir şey, dedi, “çoğu zaman gereksiz bir kabalık” ile.
Bugünlerde çoğu mahallede yaygın olan gürültüyle birbirimizi delirtmiyoruz. “Hayvanların duyuları aracılığıyla iletişim kurma yollarından bazılarını boğuyoruz,” dedi, “duyuları aracılığıyla dünyayı algılamak.”
Bu, iletişimin maskelendiği ve avcı uyarılarının ve diğer hayati sinyallerin bastırıldığı anlamına gelir.
Bize sunduğu meydan okuma: “Bir düşünelim, komşularımız da öyle. Ve öylece içeri girip gürültü önleyici kulaklık takamazlar.”
Ancak son kitabı Wildscape: Trilling Chipmunks, Beckoning Blooms, Salty Butterflies ve Other Sensory Wonders of Nature’da ayrıntılarıyla anlattığı gibi gürültü, sunduğumuz tek hakaret olmaktan çok uzak. İçinde Bayan Lawson, doğanın işleyişinin ne kadar kırılgan ve değerli olduğunu bize göstermek için bilimsel araştırmaları ve kendi mahrem açık hava deneyimlerini bir araya getiriyor.
Aslında, bugün bahçıvanlar, yerel bitkileri kullanarak habitat bahçeciliğinin öneminin ve bunun böceklere ve diğer yaban hayatına sağlayabileceği faydaların birkaç yıl öncesine göre daha fazla farkındalar. Yine de – nazikçe bahçe yapmaya istekli olanlar tarafından bile kullanılan – birçok geleneksel peyzaj uygulamasının, çok çeşitli hayvan sakinleri için istenmeyen olsa da ciddi sonuçları vardır.
Tıpkı yerli yer arılarının ilkbaharda yuvalarını doldurması, girişlerini engellemesi ve neredeyse tüm sıkı çalışmalarını boşa çıkarması gibi bir bahçe malçlanabilir.
Biçilmiş bir manzara, gün boyunca uzun çimenlerde dinlenebilen ateşböcekleri de dahil olmak üzere birçok canlı için uygun değildir. Çok dikkatli temizlik, dişi ateşböceklerinin yumurtalarını bıraktığı yerler ve ateşböceği larvaları için bir besin kaynağı olan sümüklüböceklerin ve salyangozların en sevdiği uğrak yerleri olan yosunları, ölü odunları ve yaprak çöplerini yok eder.
Bayan Lawson, “Bunlar, sincapların ve kuşların da tam olarak ihtiyaç duyduğu şeyler” dedi. “Ve bizim de ihtiyacımız var.”
Sadece bizim değil, duyularımızla dünyayı görmemize (ve duymamıza, dokunmamıza, tatmamıza ve koklamamıza) meydan okuyor. Kitabı bu algı kapılarını vurgulayan bölümlere ayırarak -Scentscape, Soundscape, Tastescape, Touchscape ve Sightscape- kesintiyi azaltmak için yapabileceğimiz ayarlamalar önerir.
Açık havada çok kültürlü dünya
Doğuştan kısmen sağır olan Bayan Lawson için ses manzarasının özel bir anlamı var. Bu, diğer hayvanların statik elektriğe uyum sağlamaya ve bununla baş etmeye çalışırken karşılaşabilecekleri engellerin farkına varmalarını sağladı.
Geri çevirebilir miyiz – ve belki de her yerde bulunan başka bir insan yapımı çevre kirletici olan yapay ışıklardan gelen gece parlamasını azaltabilir miyiz? (Hızlı, daha hata dostu bir düzeltme: Dış mekan ışıklarına hareket algılama sensörleri takın ve dalga boyları daha az türü çeken kehribar rengi LED ampuller kullanın.)
Başka bir deyişle: Kolay.
Wildscape’te şöyle yazıyor: “Yerel çevreye olması gerektiği gibi ev gibi davranırsanız, dünyadaki her ülkeden insanları ziyaret ettiğinizde öğreneceğinizden daha fazla kültür, fikir ve yaşam biçimi hakkında bilgi edineceksiniz.” dünya.”
Bazen, dedi, mesele bir şey yapmak değil, tam tersi: çok sık biçmeyi bırak; Yaprakları üflemeyi bırak. “Bu duyusal rahatsızlıkları durdurun,” dedi.
Böcek ilacı kullanmak gibi zarar verebileceğini bildiğimiz eylemlerde bile, bizi uyardığı sadece doğrudan zarar değildir.
“Koku rahatsızlığına neden olan kokuların salınmasının, çiçek kokusunu ve arıların ihtiyaç duydukları çiçek kaynaklarını bulma yeteneklerini etkileyebileceği ortaya çıktı,” dedi genellikle fark edilmeyen bir Scentscape ihlali.
Gürültünün de beklenmeyen etkileri vardır, örn. B. pamukçukların ve ağaç kırlangıçlarının yuva yapma başarısını azaltır ve baykuş ve yarasaların yiyecek aramalarını azaltır.
Ya da şu: Bayan Lawson, arabalar geçerken, yol kenarında beslendiği süt otuna doğru fırlayan bir kral tırtılı fark etti. Bulduğu bir makale aynı tepkiyi ve trafik stresindeki hayvanların daha önce hiç belgelemedikleri araştırmacıları nasıl ısırdığını belirtiyordu.
sessizlik lütfen Biz yalnız değiliz.
“Gönüllü Hazineleri”
Bayan Lawson’ın bir önceki kitabı The Humane Gardener: Nurturing a Backyard Habitat for Wildlife 2017’de yayınlandı. O ve kocası 2000 yılında Maryland, Sykesville’deki evlerini satın aldıklarında, mülk yaşam alanından başka her şeydi. Kendisinin tanımladığı gibi, 2,23 dönümlük arazide “yaklaşık iki dönümlük biçilmiş çim ve küçük, hasta bir gül fidanı” vardı.
İlk yaz dev bir pokeweed’in (Phytolacca americana) birdenbire ortaya çıktığını gördüğünü hatırladı ve ‘Bu çok güzel’ diye düşündüm. tercih: Kafayı (ve harika kök sistemini) hendekleyin, tahmin ettiler.
Bunun yerine, biçmek gibi, kendi yoluna gitti – ama çekimser kaldı ve sonunda bir tarla süpürgesi (Andropogon virginicus) ve mor dantel çimen (Tridens flavus) ile sonuçlandı. Çim geleneğine geriye kalan tek selam, köpek yürüyüşçüleri ve diğer yayalar için cadde boyunca biçilmiş bir şerittir. Topluluğunuzun kaldırımları yok.
Çift ayrıca amfibi sesleriyle dolu küçük bir gölet kazdı.
Bayan Lawson, sassafras (Sassafras albidum), sumak (Rhus) ve kara kiraz (Prunus) gibi “kendi kendine gelen pek çok tür de dahil olmak üzere” eski çimlerinde ortaya çıkan şeyin “küçük bir ormanlık alan” olduğunu söyledi. Serotina).
İçeride gizlenmiş bir teras, insan ziyaretçileri bir süre oturup izlemeye, dinlemeye ve nefes almaya davet ediyor. İlkbaharda, sarı çiçekli bir Carolina jessamine asması (Gelsemium sempervirens) bitişik güverte korkuluğundan basamaklanarak odayı kokuyla doldurur.
Manzara hakkında “Temmuz ayında bana küçük bir yağmur ormanı gibi görünüyor” dedi. “O kadar gölgeli ki, gölgelik sayesinde sıcak bir günde bile çok daha serin.”
“Gönüllü hazineleri” ve birçok bitki ile yer şekillendi. Bayan Lawson, eskiden odada gezinmekte güçlük çeken ve nereye gideceğini bilmeyen uzun süreli müteahhitinin yakın zamanda yaptığı bir ziyareti anlatıyor. Artık. Aşırı büyümüş bitkiler arasındaki yollar da buna yardımcı oluyor.
“İşleri daha doğal yapmaya çalışırken ve bu geçişi yaparken zor,” dedi, “çünkü uzun bir süredir insanların bunu gerçekten anlamadığı garip bir dönem var.”
Aşırı büyümüş olmayan bahçeler bile çim takıntılı komşulardan şikayet ediyor. Yakınlardaki Columbia, Maryland’de, Bayan Lawson’ın kız kardeşi Janet Crouch, tozlayıcı bahçesi konusunda ev sahipleri derneğiyle yıllarca süren davadan sonra zor yoldan öğrendi. Maryland ev sahipleri derneklerinin sakinlerin çimlere sahip olmasını zorunlu kılmasını engelleyen bir eyalet yasasına ilham vererek kazandı.
Gördüklerinde iyi olduğunu bilen yaban hayatı için bir zaferdi.
Bayan Lawson, “Peyzaj mimarları, insanları evlerinde hissettirmek için bir yer duygusu yaratmanın önemini sıklıkla vurgular” diye yazıyor. “Ama vahşi dostlarımız tam olarak nerede olduklarını biliyorlar.”
Hayvanların, zorunlu biçme düzenlemeleri ve zorunlu temizlik tarafından boşa harcanan yaşamın tüm ham maddelerine erişmesi gerekir. Yosun kaplı bir çıkıntının dizginlerini serbest bırakın ve ilkbaharda çıplak yamalar fark edebilirsiniz – bu, doğu phoebes, wrens, orioles, baştankaralar ve diğer kuşların yuvalarına parçalar kattığının bir işaretidir.
Tabii ki, tüm gönüllü bitkiler neşe getirmez. Mücadele edilecek uzunbacak otu (Microstegium vimineum) var. Bayan Lawson, mavi sis çiçeği (Conoclinium coelestinum) ve üç kelebek türüne ev sahipliği yapan ısırgan otu (Boehmeria cylindrica) da dahil olmak üzere, onları geride bırakacağını umduğu çok yıllık yerel bitkilerle deneyler yapıyor. Kuzey Denizi yulafı (Chasmanthium latifolium) başka bir sadık temsilcidir.
“İnvaziv prosedürleri ortadan kaldırmak için neler yapabileceğimi görmekten gerçekten keyif aldım” dedi.
Geç kemik başlangıcı (Eupatorium serotinum), “dengeyi yerli bitkilere kaydırmama yardımcı olan” kendiliğinden bir müttefiktir, dedi ve sadece yaz sonundan sonbaharda çiçek açması nedeniyle değil. Yaprakları pirolizidin alkaloidleri, savunmalarını güçlendirmek için kral kelebekleri üzerinde çalışırken zarar görmüş veya solmuş yapraklardan çıkardığı kimyasallar içerir.
Duyun: Yapraklarda bir hışırtı
Tempoyu yavaşlatır ve dinginliği geliştirirsek, bu tür şeyleri görme veya kuş cıvıltısını tanımayı öğrenme fırsatımız olur. Belki de öyle bir bağlantı kuracağız ki, sonunda yaprak yığınında hareket eden bir yılan ile onu yukarı fırlatan bir Doğu Towhee veya başka bir serçe veya içine kafa üstü dalan bir sincap arasındaki ince ses farkını duyacağız.
“Ancak, yerin hışırdadığı noktaya gelmek için,” diye yazıyor, “bir yaprağın tırmıklanmadan, parçalanmadan veya uçup gitmeden kendi isteğiyle düşmesine, kahverengiye dönmesine ve kendi kendine kurumasına izin vermelisiniz – çevre düzenlemesi versiyonu ”invaziv kozmetik cerrahi.”
Bununla birlikte, bazen sessiz olmak için çok fazla iş varmış gibi hissettirir, özellikle Doğu’nun acı tatlısı (Celastrus orbiculatus) veya Bradford armudu (Pyrus calleryana) gibi endişe verici odunsu istilacılar mülkün kenarlarından istila ederken.
Tutumları: ilerleme, mükemmellik değil.
“Dengeyi önemli ölçüde değiştirdiğim gerçeğine odaklanmaya çalışıyorum” dedi. “Daha önce burada bize veya vahşi yaşama yardımcı olacak hiçbir şey yoktu. Şimdi var.”
Margaret Roach, web sitesinin ve podcast’in yaratıcısıdır. Bahçeye giden bir yolve aynı isimli bir kitap.
Konut gayrimenkul haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.